Do wydania nakazu udostępnienia sąsiedniej nieruchomości inwestorowi w celu wykonania robót budowlanych /art. 35 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ nie jest wymagane ustalenie, czy osoba zobowiązana jest właścicielem /lub posiadaczem z innego tytułu/ tej nieruchomości; wystarczy stwierdzenie, że nieruchomość znajduje się we władaniu zobowiązanego.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Janiny Ł. na postanowienie Wojewody (...) z dnia 6 lipca 1992 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie udostępnienia nieruchomości w celu wykonania robót budowlanych i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Kierownika Urzędu Rejonowego w B., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody kwotę złotych pięćdziesiąt tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Postanowieniem z dnia 26 maja 1992 r., wydanym z upoważnienia Kierownika Urzędu Rejonowego w B., zawieszono postępowanie w sprawie wydania Antoniemu Ł. nakazu udostępnienia Janinie Ł. części nieruchomości w celu przeprowadzenia robót związanych z otynkowaniem ściany szczytowej budynku mieszkalnego, usytuowanego przy granicy działki położonej we wsi Ł.D. 74, do czasu rozstrzygnięcia przez Sąd Rejonowy w B. sprawy rozgraniczenia działek. W uzasadnieniu tego postanowienia stwierdzono, że Janina Ł. zamierza otynkować ścianę szczytową budynku mieszkalnego. Wykonanie otynkowania wiąże się z koniecznością wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości, ponieważ budynek jest usytuowany przy granicy działki. Antoni Ł. nie wyraża zgody na udostępnienie części swojej nieruchomości do przeprowadzenia robót tynkarskich. Z wniosku Janiny Ł. toczy się w Sądzie Rejonowym postępowanie o rozgraniczenie. Wydanie decyzji o udostępnieniu nieruchomości wymaga rozstrzygnięcia przez Sąd zagadnienia wstępnego, jakim jest spór graniczny.
Postanowieniem z dnia 6 lipca 1992 r. nr UAN-II-73518-3/92, wydanym z upoważnienia Wojewody (...) po rozpatrzeniu zażalenia Janiny Ł., utrzymano w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. Organ II instancji podkreślił w uzasadnieniu swojej decyzji, że wydanie rozstrzygnięcia na podstawie art. 35 prawa budowlanego wymaga określenia granic korzystania z nieruchomości sąsiedniej. Przed Sądem Rejonowym w B. toczy się spór graniczny dotyczący stron. Przed zakończeniem postępowania sądowego nie jest możliwe określenie granic korzystania z nieruchomości Antoniego Ł.
W skardze na to postanowienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego Janina Ł. stwierdza, że sprawa nie została należycie wyjaśniona i naruszone zostały przepisy dotyczące zawieszenia postępowania. Sprawa udostępnienia jej części gruntu sąsiada, niezbędnej do przeprowadzenia robót tynkarskich, była już rozstrzygnięta prawomocną decyzją Burmistrza Miasta i Gminy w Ł. nr BK.8383-2/9/90. Decyzji tej nie uwzględniono w toku postępowania w obecnej sprawie. Zaniechano również przeprowadzenia dowodu z akt sprawy sądowej o rozgraniczenie. Sprawa o rozgraniczenie nie łączy się z niniejszą sprawa. Niesłuszne zawieszenie postępowania naraża skarżącą na straty.
W odpowiedzi na skargę potwierdzono stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W aktach sprawy znajduje się decyzja organu drugiej instancji z dnia 4 września 1990 r., wydana na podstawie art. 35 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, utrzymująca w mocy decyzję organu pierwszej instancji, zobowiązującą Antoniego Ł. do udostępnienia Janinie Ł. nieruchomości w celu przeprowadzenia robót związanych z otynkowaniem ściany szczytowej budynku mieszkalnego usytuowanego w granicy nieruchomości oraz określającą powierzchnię gruntu, który ma być udostępniony, i termin, w ciągu którego inwestorka może korzystać z tego gruntu. Zobowiązanemu wymierzono w postępowaniu egzekucyjnym grzywnę w celu przymuszenia. W takiej sytuacji nie było podstaw do wydawania w tym samym przedmiocie nowej decyzji, skoro decyzja z dnia 4 września 1990 r. podlega nadal wykonaniu. Tym bardziej nie było podstaw do zawieszania postępowania poprzedzającego wydanie nowej decyzji.