Artykuł 24 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74 ze zm./, wyłączający w zakresie nim unormowanym stosowanie art. 199 Kc, nie wyłączył stosowania innych przepisów tego kodeksu dotyczących współwłasności; w szczególności nie jest wyłączone stosowanie art. 202 i art. 203 Kc.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Anny B. i Henryka G. na decyzję Architekta Miasta W. z dnia 17 maja 1990 r. w przedmiocie powiększenia liczby lokali w budynku i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Architekta Dzielnicowego, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody W-kiego kwotę po sześć tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżących.
Decyzją z dnia 9 marca 1990 r. Architekt Dzielnicowy w W. orzekł o zwiększeniu z 7 do 8 liczby lokali w budynku wielomieszkaniowym w W. przy ul. M. nr 3 i zezwolił na adaptację poddasza tego budynku na lokal mieszkalny według projektu stanowiącego integralną część decyzji. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, że inwestor przedstawił ekspertyzę techniczną stwierdzającą możliwość nadbudowy budynku. Projekt przebudowy uwzględnia uzasadnione interesy innych lokatorów oraz wytyczne Architekta Miasta W. W budynku nie wszystkie lokale zostały wykupione.
Architekt Miasta W. decyzją z dnia 17 maja 1990 r. nr 532/90 utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu swojej decyzji podał, że projekt architektoniczny, stanowiący załącznik do pozwolenia na budowę, został opracowany zgodnie z jego wytycznymi z dnia 4 października 1989 r., które z kolei są wynikiem ustaleń oraz oględzin dokonanych z udziałem przedstawicieli dzielnicy, Zespołu Ekspertów Międzynarodowej Komisji do Spraw Rewaloryzacji Miast i Zespołów Staromiejskich, a także Towarzystwa Przyjaciół W. Dołączona ekspertyza stwierdza, że budynek jest w dobrym stanie technicznym i możliwa jest jego nadbudowa o jedną kondygnację. W czasie kilkakrotnych oględzin w terenie nie stwierdzono, aby występowało jakiekolwiek zagrożenie. Stan instalacji elektrycznej, centralnego ogrzewania i kanalizacji nie uzasadnia ich wymiany, natomiast instalacja ciepłej i zimnej wody przewidziana jest do całkowitej wymiany. Jest możliwość podłączenia projektowanych instalacji poddasza do instalacji istniejących w budynku. Nie można podzielić zarzutu odwołujących się o zacienieniu działki sąsiedniej, albowiem częściowemu podwyższeniu ulega jedynie środkowy fragment budynku i wysokość tego fragmentu mieści się w obrębie istniejącego dachu /poniżej obecnej kalenicy/. Wniosek o zawieszenie postępowania w związku z toczącym się postępowaniem sądowym o przejęcie zarządu budynku zostanie rozstrzygnięty odrębnym postanowieniem.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Anna B. i Henryk G. zarzucają organowi naruszenie przepisów postępowania administracyjnego przez pominięcie okoliczności przemawiających przeciwko nadbudowie, nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy, rozstrzygnięcie merytoryczne sprawy, mimo że sąd w postępowaniu cywilnym prawomocnie zabezpieczył ich roszczenie przez zakaz dokonywania zmian architektonicznych w budynku. Skarżący wyjaśniają, że mimo ich wniosku do akt nie dołączono opinii o przydatności istniejących instalacji, natomiast stan instalacji jest bardzo zły. Przeciwko nadbudowie przemawia konieczność zachowania wystroju architektonicznego osiedla. Ponadto w toku postępowania złożono opinię biegłego sądowego, z której wynika stan zagrożenia budynku wskutek dokonanej samowoli budowlanej. Mimo zarysowań stropu nie wykonano ekspertyzy obciążeniowej stropu, a także nie dokonano badań wytrzymałości murów, mimo zarzutów mieszkańców, że są one zniszczone przez wilgoć i grzyb.