Brak naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia strony oraz nie stwierdzenie przez sąd administracyjny naruszenia trybu postępowania oraz właściwości organów określonych w art. 18 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ powoduje, że Sąd oddala skargę wniesioną na uchwałę o odrzuceniu zarzutów do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Zmiana w funkcjonowaniu organów administracji już po uzyskaniu wymaganego w procedurze planistycznej stanowiska organu właściwego w dacie jego wyrażenia /w sprawach sanitarnych i drogowych/ nie wymaga ponowienia uzgodnień.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący kwestionując uchwałę w przedmiocie odrzucenia ich zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego podnieśli, iż projektowany w tym planie przebieg drogi publicznej narusza ich interesy, bowiem będzie się ona znajdowała zbyt blisko domu mieszkalnego a ponadto zmniejszy się pas zieleni oddzielającej drogę od zabudowań. W ocenie skarżących drogę należało odsunąć od ich nieruchomości, w szczególności w sytuacji, gdy po drugiej stronie drogi znajdują się nieruchomości nie zabudowane. Zaprojektowany przebieg drogi nie uwzględnia utrudnień w zakresie życiowych potrzeb skarżących jako mieszkańców gminy. Projekt planu narusza ponadto interes skarżących z tego względu, że ich działka została przeznaczona tylko pod zabudowę mieszkaniową, zaś inna wskazana w skardze działka - pod zabudowę mieszkaniową z usługami nie uciążliwymi. Strona skarżąca zarzuciła także, iż ze względu na przeciągający się okres uzgodnień projektu planu, uzyskane uzgodnienia organu sanitarnego i drogowego są już nieaktualne, bowiem nie istnieją organy, które zajęły stanowisko w sprawie.
W odpowiedzi na skargę wnosi się o jej oddalenie odnosząc się szczegółowo do każdego z zarzutów skargi i twierdząc, że są one niezasadne, zaś rozwiązania przyjęte w projekcie planu nie naruszają interesu prawnego skarżących.
Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym skarżący podtrzymali skargę. Pełnomocnicy gminy natomiast, wnosząc o oddalenie skargi wyjaśnili, że aktualny projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego /zmiana planu/ przewiduje szerokość przedmiotowej drogi korzystniej od planu aktualnego. Zmniejszono projektowaną szerokość drogi przewidując jej poszerzenie tylko o ok. 1,50-2,00 m z każdej ze stron, w tym na działce skarżących, co spowoduje w przyszłości konieczność ewentualnego wykupu odpowiedniego pasa gruntu m. in. od skarżących. Nie jest słuszny zarzut braku uzgodnień odpowiednich organów, gdyż zmiany w funkcjonowaniu organów nie wymagają konieczności dokonania nowych uzgodnień. Przeznaczenie działki skarżących pod budownictwo jednorodzinne również zdaniem pełnomocników organu nie narusza interesu prawnego skarżących i jest dla nich korzystne.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga nie jest zasadna.
Stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ przewiduje, że zarzut do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego może wnieść każdy, kto kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wyłożonym do publicznego wglądu. Rada gminy w drodze uchwały zawierającej uzasadnienie faktyczne i prawne rozstrzyga o uwzględnieniu bądź odrzuceniu zarzutu /ust. 2/. Uchwałę taką, w całości lub w części, wnoszący zarzut może zaskarżyć do sądu administracyjnego.