Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Fleszer Sędziowie Sędzia WSA Adam Gołuch Asesor WSA Piotr Pyszny (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 maja 2022 r. sprawy ze skargi R. S. na bezczynność Dyrektora Aresztu Śledczego w S. w przedmiocie wydania zaświadczenia 1) stwierdza bezczynność organu; 2) stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszenia prawa; 3) zobowiązuje organ do załatwienia wniosku w terminie 14 dni od zwrotu akt wraz z prawomocnym wyrokiem; 4) w pozostałym zakresie skargę oddala.
Pismem z 8 czerwca 2020 r. R. S. (dalej jako strona, skarżący), przebywający w Areszcie Śledczym w S., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Dyrektora Aresztu (dalej jako organ, Dyrektor Aresztu, Dyrektor AŚ) w związku z jego wnioskiem z 28 maja 2020 r. o wydanie zaświadczenia potwierdzającego składanie przez niego próśb o umożliwienie wykonania kserokopii dokumentów, sposobu rozpatrzenia prośby i daty poinformowania go o decyzji Dyrektora, jako organu właściwego do jego wydania. W uzasadnieniu skargi wyjaśnił, że kopie dokumentów są mu niezbędne do złożenia ich do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu do określonych spraw. Wniosek złożył do administracji Aresztu Śledczego, a następnego dnia wychowawca oddz. IV poinformował go o odmowie wydania zaświadczenia przez Dyrektora. W ocenie skarżącego, zgodnie z art. 217 § 3 Ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 poz. 735 - dalej jako kpa), działający jako organ Dyrektor AŚ winien wydać zaświadczenie nie później niż w terminie 7 dni. Odmowa wydania zaświadczenia natomiast winna przyjąć formę postanowienia (art. 219 kpa). Dyrektor nie wydał zaświadczenia ani nie wydał postanowienia, co oznacza, że pozostaje w bezczynności. Skarżący z tej przyczyny wniósł o nałożenie na organ grzywny w maksymalnej wysokości, zwolnienie go z kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania, gdyż w sprawie nie znajduje zastosowania art. 217 § 2 kpa, a dodatkowo skarżący nie wskazał przepisu prawa, który obligowałby organ do wydania wnioskowanego przez skarżącego zaświadczenia. Nie wykazał też interesu prawnego do żądania zaświadczenia o wskazanej treści, który musi mieć uzasadnienie w przepisach materialnych. Nie jest wystarczającym twierdzenie, że inny organ oczekuje od niego informacji lub zaświadczenie jest niezbędne do przedłożenia w innym toczącym się postępowaniu, bez wskazania podstawy prawnej.
Organ wyjaśnił, że wniosek został rozpatrzony zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z 13 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobów załatwiania wniosków, skarg i próśb osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych (Dz. U. z 2013 r., poz. 647, dalej jako rozporządzenie), które w § 9 ust. 2 stanowi, że obowiązek pisemnego zawiadomienia o sposobie rozpatrzenia wniosku, skargi lub prośby nie dotyczy próśb i wniosków składanych osobiście w swojej sprawie przez osobę osadzoną w zakładzie karnym lub areszcie śledczym i załatwionych bezpośrednio po zgłoszeniu. Przepis ten dowodzi braku obowiązku pisemnego uzasadniania rozstrzygnięć podejmowanych przez Dyrektora AŚ, a tym samym przypisywanej mu bezczynności.
W piśmie procesowym z 2 września 2020 r. ustanowiony dla strony pełnomocnik z urzędu nie zgodził się ze stanowiskiem Dyrektora Aresztu Śledczego w S.. Wskazał, że z treści odpowiedzi organu jednoznacznie wynika, iż wniosek skarżącego z dnia 28 maja 2020 r. został zakwalifikowany przez organ jako wniosek o wydanie zaświadczenia w trybie 217 kpa. Z uwagi na powyższe w przypadku odmowy wydania zaświadczenia, zgodnie z art. 219 kpa winno zostać wydane zaskarżalne zażaleniem postanowienie.