Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Józef Kremis (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędzia WSA Marcin Miemiec Protokolant Jolanta Ryndak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 14 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi W. Z. na czynność Starosty Powiatu G. z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu zawyżonej opłaty za wydanie karty pojazdu I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności; II. zasądza od Powiatu G. na rzecz strony skarżącej 340 (trzysta czterdzieści) złotych kosztów postępowania.
Pismem z dnia [...] lutego 2011 r. W. Z. wezwała Starostę Powiatu G. do zwrotu nadpłaty za wydanie karty pojazdu w kwocie 425 zł, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. (U 6/04).
W odpowiedzi z dnia [...] marca 2011 r. (nr [...]) organ stwierdził, że nie znajduje podstawy prawnej do zwrotu różnicy opłaty uiszczonej przez wnioskodawczynię w kwocie 500 zł za wydanie karty zarejestrowanego pojazdu a obowiązującą od dnia 1 maja 2006 r. opłatą w wysokości 75 zł.
Nawiązując do wypowiedzi Starosty, W. Z. ponownie wezwała tenże organ do zwrotu nadpłaconej kwoty za kartę pojazdu podnosząc, że wyrokiem z dnia 17 stycznia 2006 r. (U 6/04) Trybunał Konstytucyjny uznał § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310) za niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, co spowodowało, że przepis ten utracił moc obowiązującą z dniem 1 maja 2006 r. Powołując się na art. 190 ust. 4 Konstytucji RP, skarżąca wywiodła, że skoro została stwierdzona niekonstytucyjność wymienionego wcześniej przepisu, a w niniejszej sprawie badaniu podlega nie decyzja administracyjna lecz czynność organu administracji w postaci pobrania opłaty, to należy zastosować "inne środki", do których odnosi się art. 190 ust. 4 Konstytucji RP. Takim środkiem jest właśnie możliwość wystąpienia o zwrot nadpłaconej kwoty za kartę pojazdu. Odmienna interpretacja prowadziłaby do sytuacji, w której nastąpiłaby utrata ochrony jednostki zagwarantowanej w art. 190 ust. 4 Konstytucji RP (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 lutego 2009 r., I OSK 418/08).
W piśmie z dnia [...] maja 2011 r. (nr [...]) Starosta podtrzymał stanowisko zajęte w piśmie z dnia [...] marca 2011 r. (nr [...]).
Skarżąca odwołała się od - jak stwierdziła - decyzji Starosty G. z dnia [...] maja 2011 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L., jednakże organ ten stwierdził, niedopuszczalność odwołania (postanowienie z dnia [...] lipca 2011 r., [...]). Kolegium zauważyło, żaden przepis dotyczący rejestracji pojazdów nie przewiduje decyzyjnego rozstrzygania spraw związanych z wydawaniem karty pojazdu oraz z pobieraniem lub zwrotem opłat z tego tytułu. Dlatego też Starosta nie wydał decyzji, lecz pismem - od którego nie służy odwołanie - poinformował stronę o braku podstaw do zwrotu żądanej opłaty.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało przy tym, że pominięcie trybu decyzyjnego przy pobieraniu opłat za wydanie karty pojazdu nie pozbawiło skarżącej ochrony prawnej, albowiem według art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dopuszczalne jest wniesienie skargi do sądu administracyjnego także na akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, jednakże po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 52 § 3 tej ustawy.