Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko (spr.), Sędziowie Asesor WSA Maciej Kurasz, Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Protokolant Anna Armińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi "A." sp. z o.o. z/s w W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej przy Ministrze Finansów z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 rok oddala skargę
Pismem z dnia [...] lipca 2006 r. "A" Sp. z o.o. z siedzibą w W. - Skarżąca w rozpatrywanej sprawie zwróciła się na podstawie art. 247 § 1 pkt 2, 3 i 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.; dalej powoływanej jako "Ordynacja podatkowa") o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2006 r. określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001r. z uwagi na jej wydanie z rażącym naruszeniem prawa materialnego, tj.:
- art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej powoływanej jako "u.p.d.p.");
- art. 20 ust., art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 191 , poz. 591 ze zm., dalej powoływanej jako "ustawa o rachunkowości").
W uzasadnieniu wniosku Skarżąca wyjaśniła, że w powołanej wyżej decyzji wskazano, iż dokonane ustalenia kontroli w zakresie wykazanych wydatków w księgach rachunkowych przez Skarżącą na podstawie dokumentów wystawionych przez "G" - J. B., "C" - A.D., "A" - P.S., M.W., "G" Agencja Reklamowa G.G., "R" - M.C., "I" - E.S. stanowiły podstawę do stwierdzenia, że wydatki te nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, ponieważ ich poniesienie nie miało związku z przychodem osiągniętym przez Skarżącą w 2001 r.
W ocenie Skarżącej nie jest to prawdą z uwagi na fakt, iż:
- nie istnieją żadne dowody wskazujące na brak związku zakwestionowanych wydatków z uzyskanymi przychodami. Ustalenia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych przepisano z decyzji w zakresie podatku VAT, w której uznano, iż brak jest podstaw do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez ww. podmioty, a przecież decyzja wymiarowa VAT nie ma nic wspólnego z poniesionymi kosztami przez Skarżącą w celu uzyskania przychodów;
- w decyzji stwierdza się, iż poniesione koszty nie miały związku z przychodem osiągniętym Skarżącą w 2001 r. bez podania podstawy faktycznej takiego stwierdzenia;
- kontrolujący ustalili wysokość wydatków Skarżącej na podstawie ewidencji i historii kont Spółki; nie zakwestionowali rzetelności prowadzonych urządzeń księgowych, a mimo tego nie uznali tych wydatków za koszty uzyskania przychodów.
Skarżąca wyjaśniła, że stwierdzenie przez organ kontroli skarbowej, iż faktury VAT wystawione przez ww. podmioty nie spełniają wymogów przewidzianych dla dowodów księgowych, wynikających z art. 20 ust. 2, art. 21 ust. 1 pkt 3 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o rachunkowości, w związku z czym nie mogą stanowić podstawy do zapisów w księgach rachunkowych, stanowi jaskrawe, rażące naruszenie ww. przepisów. Przepisy te mają charakter instruktażowy. Stanowią one, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe (art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości), natomiast dowód księgowy powinien zawierać opis operacji i powinien być rzetelny.