Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędziowie sędzia WSA Marek Krawczak (sprawozdawca), sędzia WSA Maciej Kurasz, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2014 r. sprawy ze skargi O. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej wysokość zobowiązań z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za miesiące od grudnia 2007 r. do listopada 2008 r. 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) stwierdza, że uchylone postanowienie nie może być wykonane w całości.
Minister Pracy i Polityki Społecznej (zwany dalej: "MPiPS" lub "organem odwoławczym") po rozpoznaniu zażalenia z dnia 10 października 2013 r. wniesionego przez O. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (zwaną dalej: "Skarżącą") na postanowienie Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (zwanego dalej: "Prezesem ZPFRON" lub "organem pierwszej instancji") z dnia [...] października 2013 r. nr [...], postanowieniem z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] (sprostowanym postanowieniem MPiPS z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...]) utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu postanowienia z dnia [...] grudnia 2013 r. MPiPS przedstawił opisany poniżej przebieg postępowania administracyjnego poprzedzającego wydanie wskazanego postanowienia tego organu.
Postanowieniem z dnia [...] października 2013 r. nr [...] Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nadał rygor natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej Prezesa ZPFRON z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] określającej wysokość zobowiązań Skarżącej z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za okres od grudnia 2007 r. do listopada 2008 r.
Skarżąca złożyła następnie pismem z dnia 10 października 2013 r. zażalenie na postanowienie Prezesa ZPFRON z dnia [...] października 2013 r. nr [...], wnosząc o jego uchylenie i umorzenie postępowania w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji Prezesa ZPFRON z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] oraz wstrzymanie natychmiastowej wykonalności decyzji do czasu rozpatrzenia zażalenia. Skarżąca zarzuciła w swoim zażaleniu zaskarżonemu postanowieniu organu pierwszej instancji naruszenie przepisów art. 239b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 z późn. zm.) - zwanej dalej: “O.p.", poprzez ich błędne zastosowanie polegające na uznaniu, iż zachodzi prawdopodobieństwo niezapłacenia przez Skarżącą zobowiązania wskazanego w decyzji z dnia [...] lipca 2013 r. Skarżąca zarzuciła również naruszenie przepisu art. 145 § 2 O.p., poprzez niedoręczenie zaskarżonego postanowienia jej pełnomocnikowi.
MPiPS po analizie akt sprawy oraz zarzutów zawartych w zażaleniu Skarżącej, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie organu pierwszej instancji. Przytaczając motywy swojego rozstrzygnięcia organ odwoławczy powołując się na treść przepisów:
art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011r., Nr 127, poz. 721 z późn. zm.), a także art. 239a O.p. i art. 239b § 1 O.p., wskazał że nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji uwarunkowane jest wystąpieniem jednej z przesłanek wymienionych w przepisie art. 239b § 1 O.p. Jedną z nich jest sytuacja, w której okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące.