Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Sędziowie sędzia WSA Sylwester Golec, sędzia WSA Waldemar Śledzik (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi W. Sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za sierpień 2013 r. oddala skargę
Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej zwany: "Prezes PFRON") decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. określił wysokość zobowiązań W. Sp. z o.o. z siedzibą w S. (dalej zwana: "Spółką", "Skarżącą") z tytułu wpłat na Państwowy Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w związku z nieterminowym przekazaniem środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (dalej zwany: "ZFRON") za sierpień 2013 r. w wysokości 500 061 zł.
Spółka w odwołaniu od ww. decyzji wniosła o jej uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie:
1) art. 220 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) - dalej zwanej: "O.p." przez nie przedstawienie rzetelnego uzasadnienia faktycznego i prawnego uzasadniającego ukaranie Spółki z tytułu nieterminowego przekazywania środków na rachunek ZFRON,
2) art. 21 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 210 § 3 O.p. przez nieprawidłowe zastosowanie podstawy prawnej zaskarżonej decyzji;
3) art. 21 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 68 § 1 w zw. z art. 208 § 1 O.p. przez brak umorzenia postępowania, co do obowiązków powstałych wpłat, które w chwili wydawania zaskarżonej decyzji były przedawnione.
W uzasadnieniu Spółka podniosła, iż uznaje za bezpodstawne zobowiązanie w wysokości 468 276,84 zł, ustalone w związku z opóźnieniem przekazania na rachunek ZFRON kwoty zwolnienia z zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (30% z 1 560 922,80 zł). Zdaniem Skarżącej jej postępowanie w zakresie przekazywania środków pochodzących ze zwolnień z podatku określonego w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1993 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) - dalej zwanej: "u.p.d.o.f.", jest zgodne z ustawą o rehabilitacji. Ponadto za zasadne uznała zobowiązanie w części nie objętej przedawnieniem.
W ocenie Spółki nie ma podstaw do stwierdzenia, że obowiązek przekazania środków na rachunek ZFRON w ciągu 7 dni, liczony jest od dnia wypłaty wynagrodzeń.
W opinii Spółki zaskarżona decyzja nie ma charakteru określającego, lecz jest decyzją ustanawiającą nowe zobowiązania, wobec powyższego organ miał obowiązek uwzględnić fakt przedawnienia zobowiązania wynikający z art. 68 § 1 O.p. Stosownie do ww. przepisu zobowiązanie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2 O.p. nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie lat 3, licząc od końca roku kalendarzowego w którym powstał obowiązek podatkowy.
Spółka wskazała, iż zaskarżona decyzją ujęła w swoim rozstrzygnięciu wszystkie opóźnienia we wpłatach począwszy od listopada 2007 r., co jest sprzeczne z art. 208 § 1 O.p., stosownie do którego organ wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, w szczególności w razie przedawnienia zobowiązania.
Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia [...] września 2014 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Prezesa PFRON.