Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca),, asesor WSA Agnieszka Sułkowska, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 sierpnia 2021 r. sprawy ze skargi T.B. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] listopada 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji określającej wysokość zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za marzec 2013 r. oddala skargę
1. Decyzją z [...] listopada 2020 r. Minister Rodziny i Polityki Społecznej - po rozpatrzeniu odwołania T.S. (dalej: "Skarżąca", "Strona") od decyzji Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z [...] października 2019 r. - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że decyzją z [...] października 2019 r., Minister odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z [...] grudnia 2015r. oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z [...] października 2014 r.
2. Od powyższego rozstrzygnięcia strona złożyła odwołanie, wnosząc o zmianę decyzji poprzez uwzględnienie żądania strony i uchylenie decyzji Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z [...] grudnia 2015 r. oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z [...] października 2014 r. Strona zarzuciła naruszenie przez organy obu instancji - art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 426, ze zm., dalej: "ustawa o rehabilitacji") oraz w związku z art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej: "u.p.d.o.f.") w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania decyzji przez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż dniem uzyskania środków pochodzących z zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest dzień wypłaty wynagrodzeń brutto pracownikom, w sytuacji gdy zgodnie z ówczesnym brzmieniem wskazanych przepisów dniem uzyskania tych środków jest 20 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaliczki te pobrano. Strona podniosła przy tym, że dopiero 30 czerwca 2016 r. do ustawy o rehabilitacji w art. 33 ust. 2 pkt 2 dodano definicję pojęcia "dzień uzyskania środków". Kwestia dnia przekazania zaliczek została ostatecznie rozstrzygnięta przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale w składzie 7 sędziów NSA z dnia 19 grudnia 2016 r. sygn. akt II FPS 4/16, który wskazał, że cyt. "W stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2016 r. za dzień uzyskania środków, o którym mowa w art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy o rehabilitacji, w przypadku zaliczek na podatek dochodowy na podatek dochodowy od osób fizycznych pobranych przez płatnika, należy rozumieć ostatni dzień terminu przekazania zaliczek, o którym mowa w art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych". Podkreśliła jednocześnie, że zarówno dla pracodawców jak i dla strony oczywistym była konieczność dokonywania wpłat do 20 dnia danego miesiąca aż do dnia dokonania nowelizacji, która w sposób jednoznaczny definiowała dzień uzyskania środków. Zdaniem strony przepisy wprowadzające sankcje winny być intepretowane ściśle oraz w myśl reguły in dubio pro tributario. Strona dokonywała wpłat w oparciu o obowiązujące przepisy i w zaufaniu do państwa i działających w jego imieniu organów. Co jednak spotkało się z niezasadnymi reperkusjami powodującymi niewypłacalność i konieczność zakończenia prowadzenia działalności.