Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant ref. staż. Patrycja Kęcik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2011 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji umarzającej postępowanie w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M. M. kwotę 440 zł (słownie: czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
1. M. M. (dalej: "Skarżący") wraz z małżonką zwrócił się 1 marca 2010r. do Dyrektora Izby Skarbowej w W. (dalej: "DIS") o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W. (dalej: "NUS") z [...] lutego 2005r. umarzającej postępowanie w sprawie wniosku z 20 grudnia 2004r. o umorzenie postępowania podatkowego w 10% zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od przychodu uzyskanego w 2002r. z odpłatnego zbycia części spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Zdaniem strony doszło do rażącego naruszenia podstawowych zasad postępowania podatkowego przez niezastosowanie: art. 121, art. 122, art. 123 i art. 124 w związku z art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60, ze zm., dalej: "O.p.") oraz błędnej wykładni art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy z 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej "u.p.d.f."), art. 1, art. 2, art. 32 i art. 75 Konstytucji RP przez ich wadliwe zastosowanie i przyjęcie, że w sytuacji faktycznej i prawnej małżonkowie nie wydatkowali w określonym czasie sumy (przychodu) uzyskanej ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, co skutkowało obciążeniem podatkiem dochodowym z odsetkami.
2. DIS decyzją z [...] czerwca 2010r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji NUS z [...] lutego 2005r. W uzasadnieniu, powołując się na treść art. 247 § 1 O.p. wskazał, że, prowadzone postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji nie jest kontynuacją postępowania pierwszoinstancyjnego, a więc nie daje podstaw do merytorycznej kontroli decyzji, którą zakończono sprawę w postępowaniu zwykłym. DIS wskazał również, że może odnieść się do istoty sprawy tylko i wyłącznie, gdy postępowanie, w którym wydano decyzję ostateczną obarczone było wadą, która przez ustawodawcę uznana została za wadę kwalifikowaną, enumeratywnie wyliczoną w przepisach prawa procesowego. NUS - w ocenie DIS - prawidłowo ustalił i ocenił stan faktyczny, a w toku prowadzonego postępowania podjął wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, stąd też zarzuty podniesione przez Skarżącego nie spełniały przesłanek wynikających z treści art. 247 § 1 O.p. NUS wydając decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie wniosku o umorzenie postępowania podatkowego jako bezprzedmiotowego, nie prowadził na nowo postępowania podatkowego, lecz uwzględnił wydaną wcześniej decyzję z [...] lutego 2005r. określającą zobowiązanie podatkowe.
3. DIS - po rozpatrzeniu odwołania Skarżącego, który ponownie podniósł, że doszło do naruszenia art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.f., art. 121 § 1, art. 122 i art. 124 w związku z art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 O.p., a także art. 247 O.p. przez przyjęcie, że nie zachodzą przesłanki stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji NUS z [...] lutego 2005r. - decyzją z [...] października 2010r. utrzymał w mocy ww. własną decyzji z [...] czerwca 2010r.