Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Radosław Teresiak, sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant sekretarz sądowy Cezary Ciwiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lipca 2022 r. sprawy ze skargi M. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie określenia przybliżonych kwot zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za październik, listopad i grudzień 2019 r., styczeń, luty i marzec 2020 r. oraz zabezpieczenie ich na majątku podatnika oddala skargę
Decyzją z [...] października 2020 r. Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w B. zabezpieczył na majątku M. sp. z o.o. zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za październik-grudzień 2019 r. i styczeń-marzec 2020 r. wraz z odsetkami za zwłokę oraz określił przybliżone kwoty tych zobowiązań za wspomniane okresy.
Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem Skarżąca złożyła odwołanie.
Zaskarżoną decyzją z [...] czerwca 2021 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Wyjaśnił istotę instytucji zabezpieczenia oraz wskazał na przesłanki warunkujące podjęcie decyzji o zabezpieczeniu zobowiązania podatkowego. Podkreślił, że decydujące znaczenie ma obawa, iż zobowiązanie to nie zostanie wykonane, w szczególności, gdy podatnik trwale nie uiszcza wymagalnych zobowiązań lub dokonuje czynności polegających na zbywaniu majątku. Zastrzegł przy tym, że przesłanki te mają jedynie charakter przykładowy. Nie ma bowiem żadnych przeszkód, aby organ podatkowy dokonując zabezpieczenia, wykazał istnienie innych powodów, które w jego ocenie uzasadniają obawę niewykonania w przyszłości zobowiązań podatkowych przez podatnika.
Następnie Dyrektor zgodził się z organem I instancji, że w sprawie występuje szereg wątpliwości czy Skarżąca zapłaci dobrowolnie kwoty zobowiązań w podatku od towarów i usług, określone w przybliżonych wysokościach. Wskazał na okoliczności stanowiące o potrzebie wydania decyzji o zabezpieczeniu tych zobowiązań, wśród których wymienił:
- pod adresem rejestracyjnym Skarżącej w trakcie wszczęcia kontroli celno-skarbowej nie zastano pracowników spółki, jak również jej prezesa zarządu A.K. ,
- Skarżąca w okresie od października 2019 r. do kwietnia 2020 r. w złożonych plikach JPK VAT deklarowała największe nabycia od S. sp. z o.o., B. sp. z o.o., M. sp. z o.o. i L. sp. z o.o. tj. podmiotów, które w swoich rozliczeniach posłużyły się fakturami wystawionymi przez spółkę C. sp. z o.o., która nie składa deklaracji VAT-7,
- Skarżąca od października 2019 r. wykazuje wyłącznie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do rozliczenia w następnych okresach rozliczeniowych,
- analiza rachunków bankowych wykazała istotne różnice pomiędzy wartością przekazanych/otrzymanych środków, a wartością brutto otrzymanych/wystawionych faktur VAT - płatności za pośrednictwem rachunków bankowych miały zatem uwiarygodnić deklarowane transakcje,
- adresy rejestracyjne Skarżącej oraz większości jej kontrahentów znajdują się w tzw. wirtualnych biurach,
- Skarżąca nie posiada nieruchomości, nie jest właścicielem żadnych pojazdów, a jedynie prowadzi inwestycję w obcym środku trwałym,
- Skarżąca wystawiała faktury, z których należności nie były regulowane przez jej kontrahentów od dwóch lat - kwota nieuregulowanych zobowiązań wskazuje na brak płynności finansowej Skarżącej (świadczy o tym także odroczenie - na jej wniosek - terminu zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za marzec 2020 r.),
- informacja o środkach pieniężnych na rachunku i w kasie, zawarta w sprawozdaniu finansowym na dzień 31 grudnia 2019 r., nie odzwierciedlała rzeczywistych sald rachunków bankowych - stan środków na rachunkach bankowych wynosił ok. 160.000 zł, a w sprawozdaniu wykazano 1.252.000 zł.