Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Sędziowie asesor WSA Piotr Dębkowski (sprawozdawca), sędzia WSA Artur Kuś, Protokolant referent stażysta Grażyna Dmitruk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2019 r. sprawy ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za marzec 2015 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] września 2017 r. nr [...] 2) zasądza od Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na rzecz P. sp. z o.o. z siedzibą w B. kwotę 1029 zł (słownie: tysiąc dwadzieścia dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z [...] września 2017 r. Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej Prezes PFRON), na podstawie art. 49 ust. 1 i 2 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (dalej Urzszon), określił P. sp. z o.o. z/s w B. (dalej Skarżąca) zobowiązanie z tytułu wpłat na PFRON za marzec 2015 r.
Powodem takiego orzeczenia było m. in. ustalenie, że Skarżąca stosowała obniżony wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, uprawniający do zwolnienia z miesięcznych wpłat na PFRON, o których mowa w art. 21 ust. 1 Urzszon.
Zdaniem organu, Skarżąca nie miała prawa do stosowania obniżonego wskaźnika, gdyż w przypadku swojego pracownika W.W. nie posiadała dokumentów potwierdzających jedno ze schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych, wymienionych w § 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 września 1998 r. w sprawie rodzajów schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika osób niepełnosprawnych oraz sposobu jego obniżania (Dz. U. Nr 124, poz. 820 ze zm., dalej Rozporządzenie z 1998 r.).
Decyzją z [...] kwietnia 2018 r. Minister Rodziny Pracy i Polityki Społecznej (dalej MRPiPS), na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 511 ze zm., dalej "Op"), utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że aby dany pracownik mógł być uwzględniany przy obliczaniu obniżonego współczynnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych na podstawie art. 21 ust. 4 Urzszon musi się on legitymować ważnym orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (lub orzeczeniem traktowaniem na równi z takim orzeczeniem) oraz musi zostać stwierdzone schorzenie, o którym mowa w Rozporządzeniu z 1998 r. W przypadku braku stwierdzenia w orzeczeniu szczegółowej kwalifikacji schorzenia, wymagane jest zaświadczenie od lekarza specjalisty, określające rodzaj schorzenia.
Organ podkreślił, że Skarżąca przedstawiła orzeczenia z [...] czerwca 2012 r. oraz z [...] lipca 2014 r. stwierdzające u W.W. [...] (symbol 05-R). Dodatkowo Skarżąca przedstawiła opinię z [...] września 2017 r. dr hab. nauk medycznych I.R. specjalisty [...] , z której wynika, ze W.W. jest osobą niepełnosprawną w stopniu [...] na stałe, symbol 03-L, tj. m. in. choroby słuchu. W opinii stwierdzono, że W.W.cierpi na [...].
Organ odwoławczy uznał, że wspomniana opinia nie może być w tej sprawie wiążąca, gdyż przepisy Urzszon dotyczą wyłącznie osób, których niepełnosprawność została potwierdzona orzeczeniem o zakwalifikowaniu jej przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności (art. 1 tej ustawy). MRPiPS dodał, że nie ma ponadto podstaw aby podważać orzeczenia wydane przez uprawnione organy, które na podstawie dokumentacji medycznej i badania lekarskiego postanowiły, iż tylko jedno ze schorzeń uprawniało do wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.