Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie pozostawienia wniosku o zwrot podatku od towarów i usług bez rozpoznania
Tezy

1. Organ podatkowy, do którego wpłynął wniosek podmiotu zagranicznego o zwrot podatku od towarów i usług, może zażądać od wnioskodawcy, by ten ostatni przedstawił przysięgłe tłumaczenie swojego zaświadczenia o zagranicznej rejestracji VAT.

2. Brak tłumaczenia przysięgłego powyższego zaświadczenia może być uznane za przesłankę pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

3. Aby sprawdzić zasadność wniosku, czyli jego merytoryczną treść, muszą zostać spełnione wszystkie warunki formalne, a więc również muszą zostać załączone wszystkie wymagane dokumenty.

4. Fakt dokonywania ustaleń dowodowych o kluczowym dla sprawy znaczeniu w oparciu o obcojęzyczny materiał dowodowy stoi w sprzeczności z art. 122, art. 180 par. 1 oraz art. 187 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./ w zw. z art. 4 pkt 3 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim /Dz.U. nr 90 poz. 999 ze zm./.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko (spr.), Asesor WSA Sylwester Golec, Protokolant Marcin Bącal, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2005 r. sprawy ze skargi S. GmbH na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia wniosku o zwrot podatku od towarów i usług bez rozpoznania oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/3

Spółka S. GmbH z siedzibą w N. wnioskiem z dnia 20 czerwca 2003 r. wystąpiła do [...] Urzędu Skarbowego W. o zwrot podatku od towarów i usług w trybie określonym przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 czerwca 2001 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 67, poz. 690).

Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. postanowieniem z dnia [...] stycznia 2004 r. o nr [...]- na podstawie art. 169 § 4 i art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej powoływanej jako : ord. pod., pozostawił wniosek strony bez rozpatrzenia.

W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy wyjaśnił, iż załączone do wniosku zaświadczenie o rejestracji podatnika podatku od towarów i usług lub podatku o podobnym charakterze w kraju siedziby albo miejsca zamieszkania lub miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (o którym mowa w § 5 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ww. rozporządzenia) nie zostało wystawione w języku polskim, w związku z czym organ podatkowy nie mógł zweryfikować jego treści. Skarżąca Spółka - wezwana w trybie art. 169 § 1 ord. pod. - do uzupełnienia wniosku o tłumaczenie przysięgłe na język polski przedmiotowego zaświadczenia i pouczona o skutkach wynikających z niezastosowania się do wezwania organu - nie przedstawiła żądanego dokumentu, a więc nie uzupełniła w terminie braków złożonego wniosku.

Dyrektor Izby Skarbowej w W. - po rozpoznaniu odwołania strony - postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2005 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy podtrzymał stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego, iż obcojęzyczne dokumenty, bez ich urzędowego tłumaczenia na język polski - tj. język urzędowy w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 27 Konstytucji RP oraz art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim, Dz. U. Nr 90, poz. 999 ze zm.) - nie mogą być uznane w świetle art. 180 § 1 ord. pod. za dowód w sprawie. Jak ustalił - tłumaczenie przysięgłe przedmiotowego zaświadczenia wraz z pismem strony z dnia 15 stycznia 2004 r. wpłynęło do urzędu skarbowego w dniu 19 stycznia 2004 r., czyli już po wydaniu postanowienia z dnia [...] stycznia 2004 r. Strona nie złożyła równocześnie wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności.

W dniu 10 maja 2005 r. strona - reprezentowana przez doradcę podatkowego -złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższe postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła naruszenie :

- przepisów prawa materialnego - § 5 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 oraz § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 czerwca 2001 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 67, poz. 690) oraz

Strona 1/3