Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za luty 2013 r. w związku z niezgodnym z ustawą wykorzystaniem środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Zaorska, Sędziowie sędzia WSA Monika Barszcz, sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska (sprawozdawca), Protokolant ref. staż. Katarzyna Dorota Wielgosz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2019 r. sprawy ze skargi I. sp. zo.o. z siedzibą w B. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za luty 2013 r. w związku z niezgodnym z ustawą wykorzystaniem środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na rzecz I. sp. z o.o. z siedzibą w B. kwotę 18.538 zł (słownie: osiemnaście tysięcy pięćset trzydzieści osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatki inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej
Uzasadnienie strona 1/15

Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w K. przeprowadził wobec I. sp. z o.o. z/s w B. (dalej: "Skarżąca" lub "Spółka") kontrolę podatkową w zakresie prawidłowości gromadzenia i wydatkowania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (zfron) oraz przekazywania środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: "PFRON" lub "Fundusz") za okres od 1 stycznia 2008r. do 31 października 2012r., zakończoną protokołem doręczonym Spółce 8 lutego 2013r.

Pismem z 23 kwietnia 2013r. Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych wezwał Spółkę do złożenia deklaracji DEK-II-a za luty 2013r., dokonania wpłaty na rachunek PFRON oraz dokonania zwrotu środków zfron nieprawidłowo wydatkowanych lub nieprzekazanych.

W odpowiedzi na powyższe, Spółka w piśmie z 7 maja 2013r. wniosła o przesunięcie terminu realizacji działań wskazanych w ww. wezwaniu. Po przedłużeniu tego terminu, Spółka nie złożyła deklaracji i nie dokonała wpłaty na rzecz PFRON.

Postanowieniem z [...] czerwca 2013r. Prezes Zarządu Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych ("Prezes Zarządu PFRON") wszczął wobec Spółki postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązań za luty 2013r. w związku z niezgodnym z ustawą wykorzystaniem środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych i nieterminowym przekazaniem środków zfron zakończone decyzją Prezesa Zarządu PFRON z dnia [...] kwietnia 2014r.

W wyniku rozpatrzenia odwołania Spółki, Minister Pracy i Polityki Społecznej (obecnie Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej) decyzją z [...] kwietnia 2015r. uchylił rozstrzygnięcie organu I instancji, wskazując, że wydatki z tytułu opłat i prowizji bankowych stanowią zwyczajne koszty utrzymania rachunku bankowego i pokrywane są ze środków zfron. Ponadto Minister uznał, że Prezes Zarządu PFRON nie wyjaśnił dlaczego wydatek na zakup lokalu w Z. jest jego zdaniem niecelowy i nieoszczędny.

Prezes Zarządu PFRON decyzją z [...] lipca [...] r. określił Spółce wysokość zobowiązania z tytułu wpłat na PFRON za luty 2013r. w związku z niezgodnym z ustawą wykorzystaniem środków zfron w wysokości 774.861,00 zł oraz nieterminowym przekazaniem środków zfron w wysokości 324.371,00 zł.

Organ II instancji, po rozpatrzeniu odwołania Spółki, decyzją z [...] października [...] r. uchylił powyższą decyzję w całości i przekazał sprawy do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu powołał się na orzecznictwo sądowo-administracyjne, w świetle którego sankcją z art. 33 ust. 4 i 4a pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2018r. poz. 511 ze zm.; dalej: ustawa o rehabilitacji) nie jest objęta sytuacja, gdy prowadzący zakład pracy chronionej w ogóle nie przekaże środków na zfron lub też przekaże je w zaniżonej wysokości, chociaż ciąży na nim taki obowiązek na mocy art. 31 ust. 3 tej ustawy. Ponadto sankcja za nieterminowe przekazywanie środków na rachunek bankowy odnosi się w istocie do sytuacji, gdy w odpowiednim czasie nie ma na tym rachunku odpowiedniej wysokości środków pieniężnych. Dlatego też organ I instancji powinien dokonać analizy materiału dowodowego pod kątem posiadania przez Spółkę nadpłaty na rachunku bankowym zfron oraz ustalić, czy odpowiada ona środkom, które mogły być przekazane przez Spółkę w późniejszym terminie.

Strona 1/15
Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatki inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej