Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Protokolant Agata Rogosz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi E. P. i A. P. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowa stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. oddala skargę
Z akt administracyjnych sprawy wynika, iż Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. decyzją z dnia [...] października 2006 r. określił E. i A. P. (dalej Skarżący) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r.
Od decyzji tej, Skarżący nie złożyli odwołania, skutkiem czego stała się ona ostateczna w administracyjnym toku instancji.
Wnioskiem z dnia 7 września 2008 r. Skarżący, wystąpili na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora UKS w L., jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa.
We wniosku Skarżący podnieśli, że decyzja została wydana z rażącym naruszeniem zasady równości wobec prawa wyrażonej w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Powołali się na wyrok z dnia 24 października 2007 r. sygn. akt I SA/Łd 571/07 wydany dla małżonków E. i J. G., podnosząc, iż w wyniku zaskarżenia decyzji wydanej dla wspólniczki Skarżącej, Dyrektor UKS ponownie rozpatrując sprawę odstąpił od oszacowania dochodu, co spowodowało, iż nie wystąpiła zaległość podatkowa.
Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z dnia [...] października 2006 r. Wskazał, że podniesione przez Skarżących we wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji zarzuty nie wyczerpują przesłanek do wzruszenia decyzji w tym trybie, bowiem w istocie stanowią podważenie dokonanej przez organ oceny zebranego materiału dowodowego w sprawie określenia dochodu w drodze oszacowania, a tego typu zarzuty mogły być przedmiotem rozpatrywania w postępowaniu odwoławczym, a nie w postępowaniu nadzwyczajnym jakim jest stwierdzenie nieważności decyzji. GIKS nie podzielił zarzutu Skarżących odnośnie naruszenia, i to w sposób rażący przywołanego we wniosku przepisu art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, wskazał bowiem, że w dacie wydania zaskarżonej decyzji [...] października 2006 r. istniały dwie decyzje, wydane dla dwóch wspólniczek w oparciu o ustalony na ten moment stan faktyczny i na podstawie identycznej oceny jego prawnopodatkowych skutków został określony identyczny dochód z działalności. Natomiast okoliczność, iż następnie jedna z tych decyzji została uchylona przez sąd administracyjny potwierdza tylko niezasadność wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji.
Od decyzji GIKS Skarżący złożyli wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym ponowili oni zarzuty zawarte we wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji. Skarżący ponownie podnieśli, że zaskarżona decyzja Dyrektora UKS w sposób rażący narusza zasadę równości wobec prawa, wyrażoną w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, z uwagi na fakt, iż w tym samym stanie faktycznym ustalonym na podstawie tego samego materiału dowodowego zostały wydane i funkcjonują w obrocie prawnym dwa różne rozstrzygnięcia. Skarżąca stwierdziła, że wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji wydanej dla E. G. winno skutkować takim samym rozstrzygnięciem dla E. P. jako że obie decyzje oparte były na tej samej podstawie faktycznej i prawnej.