Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Przybysz, Sędziowie asesor WSA Piotr Dębkowski, sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 13 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi C. sp. z o.o. z siedzibą we W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją z dnia [...] maja 2020 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W., po rozpatrzeniu odwołania C. [...] sp. z o. o. w W. ("Skarżąca", "Spółka") od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w M. z dnia [...] stycznia 2020 r., odmawiającej stwierdzenia nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w łącznej kwocie [...] zł, utrzymał w mocy decyzję Organu I instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji Dyrektora wynika, że aktem notarialnym z dnia [...] maja 2017 r. spółka P. [...] S.A. przeniosła na Skarżącą prawo użytkowania wieczystego własność nieruchomości położonych w K.: działki o nr ew. [...] i obszarze 0, 2832 ha wraz z prawem własności znajdujących się na tej działce budynków, własność działki o nr ew. [...] i obszarze 0, 0934 ha, oraz własność działki o nr ew. [...] i obszarze 1, 7159 ha. W stosunku do działek o numerach ewidencyjnych [...], [...], [...], [...] o łącznym obszarze 1, 6013 ha. została zawarta umowa warunkowa, z zastrzeżeniem uzyskania zgody Prezesa Agencji Nieruchomości Rolnych, na nabycie ww. nieruchomości. Umowa przeniesienia prawa własności miała nastąpić po uzyskaniu zgody lub ostatecznej decyzji stwierdzającej, że zgoda taka nie jest wymagana. Łączna wartość przedmiotów umowy została określona przez strony na kwotę [...] zł (w tym wartość transakcji objętej warunkową umową sprzedaży na kwotę [...] zł). Umowa została zawarta w zamian za przejęcie przez Skarżącą długu, jaki P. [...] S.A. miała wobec Banku Z. [...] S.A., zabezpieczonego hipotecznie na każdej z nieruchomości objętej transakcją na kwotę [...] zł. W związku z powyższym notariusz przy sporządzeniu aktu notarialnego pobrał podatek od czynności cywilnoprawnej w kwocie 79 000 zł (3 950 000 zł x 2%).

Wnioskiem z dnia 19 czerwca 2017 r. Skarżąca zwróciła się o zwrot nienależnie pobranego podatku od czynności cywilnoprawnych uzasadniając, że czynność taka, jak umowa przeniesienia prawa użytkowania wieczystego i własności nieruchomości w zamian za przejęcie długu nie została wymieniona w art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1150 ze zm.), dalej zwanej też "ustawą" lub "u.p.c.c.".

Decyzją z dnia [...] stycznia 2020 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w M. odmówił stwierdzenia nadpłaty w kwocie [...] zł wskazując, iż podatek pobrany przez płatnika jest podatkiem należnym.

Spółka złożyła odwołanie od powyższej decyzji. Stanęła na stanowisku, że jeżeli ustawa podatkowa nie obejmuje jakiegoś zdarzenia, to nie podlega ono podatkowi. Brak w art. 1 ustawy czynności prawnej polegającej na przejęciu zadłużenia zbywcy wraz z przedmiotem jego zabezpieczenia nie daje podstawy do uznania, że jest to sprzedaż w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. W istocie rzeczy nabywca uzyskał zobowiązanie do zapłaty długu, który zaciągnął zbywca. Skarżąca uznała, że nie była kupującym w rozumieniu przepisów podatkowych oraz prawa cywilnego. Operacja gospodarcza podjęta przez strony aktu notarialnego nie była prostą czynnością kupna-sprzedaży, lecz wymagała również udziału i oświadczeń woli banku, wierzyciela zbywcy (P. [...] SA). Trafne jest uzasadnienie porównujące sporną czynność prawną do datio in solutum (art. 453 Kodeksu cywilnego), co nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. W ocenie Spółki przedmiotowa czynność była nawet bardziej skomplikowana, albowiem nabywający nieruchomości przyjął na siebie zobowiązania zbywcy wobec osoby trzeciej i zobowiązanie do ich zapłaty w przyszłości. Doszło zatem do zwolnienia zbywcy z jego zobowiązań, które (wskutek dokonanych czynności prawnych) obciążyły nabywcę. Tego rodzaju sytuacja prawna jest znana prawu cywilnemu i jej ważność nie podlega kwestii, lecz tak samo, jak w przypadku datio in solutum, ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie obejmuje takiej transakcji.

Strona 1/6