Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędziowie sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Agnieszka Cudna, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2016 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz A. S. kwotę 2 831 zł (słownie: dwa tysiące osiemset trzydzieści jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W trakcie kontroli podatkowej prowadzonej przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. w zakresie zryczałtowanego podatku od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za 2009 rok (wszczętej w dniu 6 lutego 2013r.) A. S. (dalej jako "strona" lub "skarżący") powołał się na otrzymaną pożyczkę w kwocie 110.000,00 zł, uzyskaną w wyniku zawartej w dniu 12 maja 2009r. umowy z bratem G. S.. Strona w dniu 28 lutego 2013r. złożyła w Urzędzie Skarbowym w P. deklarację PCC-3, w której wykazała przedmiotową pożyczkę i uiściła podatek według stawki 2% w wysokości 2.200,00 zł wraz z należnymi odsetkami.
W związku z tym Naczelnik Urzędu Skarbowego w P., po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, decyzją z dnia [...] stycznia 2014r. określił stronie zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 22.000,00 zł, stwierdzając, że podatnik w trakcie postępowania kontrolnego powołał się na fakt zawarcia umowy pożyczki, a należny podatek od tej czynności nie został zapłacony. Stawka podatku wyniosła 20 % zgodnie z treścią art. 7 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 09.09.2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007 r. nr 68, poz. 450 ze zm., dalej zwana "u.p.c.c.").
W odwołaniu strona zarzuciła naruszenie:
- art. 7 ust. 5 pkt 1 u.p.c.c. w zakresie pojęcia "powołania się na fakt zawarcia umowy pożyczki" poprzez uznanie, że fakt ujawnienia umowy pożyczki przy okazji innego postępowania "powinien stanowić podstawę do wydania decyzji w przedmiocie określenia zobowiązania według stawki sanacyjnej";
- niewłaściwe zastosowanie art. 7 ust. 5 pkt 1 u.p.c.c., zamiast art. 7 ust. 1 pkt 4 poprzez odmowę jego zastosowania do stanu faktycznego sprawy;
- naruszenie art. 7 ust. 1 pkt 4 u.p.c.c. w zw. z art. 2 Konstytucji RP oraz art. 121 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm., zwanej dalej "O.p.");
- zignorowanie uprawnień wynikających z przepisu art. 200 § 1 O.p. w związku z art. 165 § 4 O.p. przez naruszenie zasady czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym.
Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z dnia [...] maja 2014r. uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia z uwagi na brak ustalenia wszystkich okoliczności faktycznych i oparcie się przy podjęciu rozstrzygnięcia na niekompletnym materiale dowodowym, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W szczególności, wydruki z rachunku bankowego w Banku P. S.A. potwierdzają jedynie, iż G. S. w dniu 12 maja 2009r. dokonał przelewu na konto A. S. w kwocie 41.000,00 zł tytułem przekazania środków. Nie wiadomo, w jaki sposób G. S. przekazał A. i S. pożyczkę w wysokości 110.000,00 zł.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. pismem z dnia 7 lipca 2014r. wezwał stronę do przedstawienia dokumentów potwierdzających otrzymanie na rachunek bankowy, rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym pożyczki udzielonej Panu A. S. przez Pana G. S. w dniu 12 maja 2009r. w kwocie 110.000,00 zł.