Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, Sędziowie sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (sprawozdawca), sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2014 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za okresy od marca do grudnia 2006 r. oraz okresy od stycznia do lipca oraz od września do grudnia 2007 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M.B. kwotę 757 zł (słownie: siedemset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Z akt sprawy wynika, iż M. B. wystąpiła z wnioskiem do Naczelnika Urzędu Skarbowego W. o umorzenie zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za lata 2006 - 2007 wraz z odsetkami za zwłokę. Skarżąca wyjaśniła, iż przedmiotowe zaległości podatkowe wynikają z decyzji wydanych przez Urząd Kontroli Skarbowej w W. w związku z prowadzoną do 2007 r. działalnością gospodarczą polegającą na prowadzeniu punktów sprzedaży odzieży oraz galanterii skórzanej. Z przyczyn losowych, a zwłaszcza ze względu na konieczność opieki nad niepełnosprawną córką zmuszona była do zlikwidowania tej działalności.
W uzasadnieniu wniosku Skarżąca powołała się na bardzo trudną sytuację majątkową, która uniemożliwia uregulowanie przedmiotowych zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę. Skarżąca wyjaśniła, iż w okresie od 19 listopada 2010 r. do 10 stycznia 2012 r. posiadała status osoby bezrobotnej, a źródłem utrzymania był zasiłek i renta córki, natomiast w chwili obecnej źródłem utrzymania jest świadczenie pielęgnacyjne przyznane w związku z rezygnacją z zatrudnienia i koniecznością sprawowania opieki nad chorą córką powiększone o dodatek przyznany w ramach rządowego programu pomocowego w łącznej kwocie 620 zł oraz renta córki w kwocie 682,62zł. Dochody te przeznaczane są w całości na wydatki życia codziennego, lekarstwa i rehabilitację córki.
Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia [...] października 2013 r. Nr [...] odmówił umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług za III - XII 2006 r. i I -VII, IX-XII 2007 r. w łącznej kwocie 149.598,94 zł wraz z odsetkami za zwłokę naliczonymi na dzień złożenia wniosku tj. 31 maja 2013 r. w łącznej kwocie 115.238 zł, z uwagi na brak przesłanek wynikających z art. 67a §1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 2013r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) dalej "O.p.".
Skarżąca wniosła odwołanie od powyższej decyzji zarzucając jej naruszenie art. 67a §1 pkt 3 O.p. poprzez przyjęcie, że pomimo, iż wykazała, że jej sytuacja życiowa i finansowa uległa zmianie, nie zachodzi uzasadniony ważny interes podatnika w umorzeniu zaległości; naruszenie art. 121, 122, 187 § 1 oraz art. 210 § 4 O.p. poprzez selektywne i wybiórcze gromadzenie materiału dowodowego i ograniczenie się w uzasadnieniu decyzji do analizy obecnej sytuacji Skarżącej z zaniechaniem ustalenia jak sytuacja ta w ciągu ostatnich lat uległa zmianie.
W uzasadnieniu Skarżąca podniosła, iż organ pierwszej instancji uznał, że brak środków na zapłatę przedmiotowego zobowiązania oraz trudna sytuacja finansowa i życiowa, jakkolwiek mogą mieć wpływ na wydanie pozytywnej decyzji, nie stanowią same w sobie wystarczającej przesłanki do zastosowania wnioskowanej ulgi w postaci umorzenia zaległości podatkowych, jednak wskazał na brak w przedmiotowej sprawie ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego pozwalającego na umorzenie przedmiotowych zaległości podatkowych, pomimo załączenia do akt sprawy dokumentów i oświadczeń, ten ważny interes podatnika potwierdzających. Skarżąca podniosła, iż organ podatkowy pominął w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji istotne fakty zawarte we wniosku, które stały się przyczyną trudnej sytuacji finansowej, tj. że przebywa z mężem w nieformalnej separacji, samotnie wychowuje niepełnosprawną córkę, uzyskiwane dochody w całości przeznaczane są na wydatki życia codziennego, lekarstwa i rehabilitację córki oraz, że zadłużenie było spłacane przy pomocy rodziny, która nie ma już środków na dalszą pomoc.