Dnia 4 lipca 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Koś (spr.) Sędziowie WSA Marzenna Kosewska WSA Szymon Widłak Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Piotrowska - Żyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lipca 2013 roku przy udziale sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Gminy Przemęt z dnia 30 października 2012 r. nr XXX/186/12 w przedmiocie określenia wysokości opłaty targowej stwierdza, że § 1 oraz § 3 ust. 4 uchwały Rady Gminy Przemęt z dnia 30 października 2012r. nr XXX/186/12 w sprawie określenia wysokości opłaty targowej wydane zostały z naruszeniem prawa
W dniu 30 października 2012 r. Rada Gminy Przemęt, działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 19 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.) podjęła uchwałę nr XXX/186/12 (opublikowaną w Dz. Urz. Woj. Wlkp. z dnia 7 listopada 2012 r. poz. 4914) w sprawie określenia wysokości opłaty targowej. W § 1 uchwały stwierdzono, że ustala się na terenie Gminy Przemęt dzienne stawki opłaty targowej za sprzedaż z ręki, koszów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych oraz w innej formie:
1) na powierzchni do 2 m2 - 10,00 zł,
2) na powierzchni do 4 m2 - 21,00 zł,
3) na powierzchni do 6 m2 - 31,00 zł,
4) na powierzchni powyżej 6 m2 - 41,00 zł.
Natomiast w § 3 ust. 1 uchwały zarządzono na terenie Gminy Przemęt pobór opłaty targowej w drodze inkasa, w § 3 ust. 4 stwierdzając, że opłatę targową można wpłacać również na rachunek bankowy Gminy Przemęt.
Prokurator Rejonowy wniósł skargę na powyższą uchwałę - w części obejmującej § 1 oraz § 3 ust. 4 uchwały, zarzucając istotne, rażące naruszenie prawa materialnego, a mianowicie:
- art. 15 ust. 2 i ust. 2b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 951, poz. 613 ze zm.) poprzez określenie z przekroczeniem delegacji ustawowej - w § 1 zaskarżonej uchwały zakresu przedmiotowego opłaty targowej, odmiennego niż w ustawie,
- art. 19 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez ograniczenie - bez delegacji ustawowej - w § 3 ust. 4 zaskarżonej uchwały możliwości zapłaty opłaty targowej wyłącznie do jej wnoszenia na rachunek bankowy.
Zdaniem Prokuratora Rada Gminy Przemęt w § 1 przedmiotowej uchwały ustaliła dzienne stawki opłaty targowej za: sprzedaż w ręki, koszów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych oraz w innej formie, przez co dokonała ingerencji w zakres przedmiotowy opłaty targowej, ponieważ przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie przewidują kompetencji rady gminy, na mocy której byłaby ona upoważniona do konstruowania definicji targowiska, czy też zakresu przedmiotowego opłaty targowej. Wskazał przy tym, powołując się na stanowisko WSA w Poznaniu zawarte w wyroku z dnia 10.01.2008 r., sygn. akt I SA/Po 1036/08, że gdyby w uchwale Rada Gminy określiła zakres przedmiotowy opłaty targowej w taki sposób jak uczyniono to w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, można by to uznać za niepotrzebne powtórzenie, jednakże w niniejszym przypadku Rada Gminy w ogóle pominęła wyłączenia z zakresu przedmiotowego opłaty targowej, które wynikają z art. 15 ust. 2 b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, to jest sprzedaż dokonywaną w budynkach lub ich częściach.
Odnośnie do zapisu zawartego w § 3 ust. 4 uchwały Prokurator podniósł, że żaden z przepisów Ordynacji podatkowej oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie przyznał radzie gminy uprawnienia do zawężenia formy zapłaty opłaty targowej jedynie do wpłaty na rachunek bankowy Urzędu Gminy. Zarządzenie poboru opłaty targowej w drodze inkasa nie może wykluczyć ich opłacania w innej formie przewidzianej w Ordynacji podatkowej. Przepis art. 19 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, dotyczący zarządzenia poboru opłaty targowej w drodze inkasa, należy rozumieć jako alternatywny sposób zapłaty wobec innych form dopuszczonych przepisami Ordynacji podatkowej, w tym podmioty zobowiązane do poniesienia opłaty targowej powinny mieć możliwość regulowania jej także poprzez wpłatę gotówkową w kasie organu podatkowego, zgodnie z art. 60 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.