Dnia 14 września 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Sachajko (spr.) Sędzia WSA Mirella Ławniczak Asesor WSA Robert Talaga po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 14 września 2021 roku sprawy ze skargi D. S. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2020 roku, wydanym przez Dyrektora Izby Skarbowej na skutek zażalenia skarżącego, utrzymano w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] września 2020 roku nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia zarzutów nieistnienia obowiązku oraz braku uprzedniego doręczenia upomnienia, w sprawie postępowania egzekucyjnego na podstawie tytułu wykonawczego z dnia [...] lutego 2020 roku o numerze [...], obejmującego zaległości z tytułu opłaty abonamentowej w łącznej kwocie należności głównej [...] zł, wystawionego przez [...] S.A. [...] w [...].
Za podstawę wydanego postanowienia organ przyjął art. 138 § 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku .- Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.), zwanej dalej "k.p.a., w związku z art. 33 § 1 pkt 1, pkt 7 i art. 34 § 4 i art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2020 r., poz. 1427 ze/m.), zwanej dalej "u.p.e.n."
W uzasadnieniu organ wskazał, że w przedmiotowej sprawie zobowiązany wniósł zarzut z art. 33 § 1 pkt 1 i 33 § 1 pkt 7 tj.: - nieistnienia obowiązku i brak uprzedniego doręczenia upomnienia. W niniejszej sprawie wypowiedź wierzyciela w zakresie zarzutu nieistnienia obowiązku objętego ww. tytułem wykonawczym i braku uprzedniego doręczenia upomnienia była wiążąca dla organu egzekucyjnego, zatem zobligowany był on po otrzymaniu ostatecznego stanowiska wierzyciela w sprawie zarzutów, uwzględnić je w wydawanym orzeczeniu.
W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej rozstrzygnięcie organu egzekucyjnego było właściwe i w pełni uzasadnione.
W odniesieniu do wniesionego zarzutu nieistnienia obowiązku ujętego w tytule wykonawczym z dnia [...] lutego 2020 r. o nr [...] wierzyciel wskazał, że na dane D. S. zgłoszona została rejestracja odbiorników rtv. Po zgłoszeniu rejestracji została wydana książeczka opłat o nr [...], stanowiąca dowód zarejestrowania używanych odbiorników. Następnie została wydana kolejna książeczka o nr [...] Nowo wydana książeczka stanowiła kontynuację zgłoszonej rejestracji - każda z kolejno wydanych książeczek opłat abonamentowych stanowiła dla abonenta dowód zgłoszenia rejestracji odbiorników. Do postanowienia z dnia [...] maja 2020 r. o nr [...] załączono dowód w postaci kserokopii odcinka "U", złożonego podczas wymiany książeczki radiofonicznej nr [...] na książeczkę [...] (opatrzonego podpisem posiadacza odbiornika) i zawierający dane posiadacza lub użytkownika odbiornika, złożony w placówce pocztowej w [...] z powodu wyczerpania dowodów wpłat. Powyższe jednoznacznie świadczy więc o fakcie zarejestrowania, wnoszenia opłat abonamentowych posiadania lub korzystania przez zobowiązanego z przedmiotowych odbiorników, skoro w ramach zgłoszonej rejestracji abonent występował o wydanie kolejnej książeczki radiofonicznej. Oznacza to, że w przedmiotowym stanie faktycznym doszło do rejestracji odbiorników rtv, która przesądza o istnieniu obowiązku regulowania opłat abonamentowych przez zobowiązanego.