Dnia 17 października 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Koś Sędziowie WSA Małgorzata Górecka (spr.) WSA Tomasz Świstak Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Piotrowska - Żyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2013 roku przy udziale sprawy ze skargi M B na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P z dnia ... r. nr ... w przedmiocie stwierdzenia powstania obowiązku zapłaty opłaty paliwowej i określenia jej wysokości za miesiąc marzec 2009 roku oddala skargę
Decyzją z dnia ... 2010 r. Naczelnik Urzędu Celnego w P określił wobec M B zobowiązanie w opłacie paliwowej za miesiąc marzec 2009 r. w wysokości 1922 zł.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że po przeprowadzeniu postępowania podatkowego Naczelnik Urzędu Celnego w P wydał w dniu 31.05.2010 r. decyzję w zakresie określenia stronie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za marzec 2009 r. z tytułu użycia olejów opałowych niezgodnie z przeznaczeniem. Z tego względu powstał po stronie podatnika również obligatoryjny obowiązek uiszczenia opłaty paliwowej. Organ I instancji podkreślił, że podnoszona przez stronę w toku postępowania argumentacja dotyczy zasadności obciążenia jej zobowiązaniem podatkowym w podatku akcyzowym, a nie kwestii opłaty paliwowej. Zgodnie z art. 37 h ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (j. t. - Dz. U. Nr 256 z 2004 r., poz. 2571 ze zm.) wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów podlega opłacie paliwowej. Wprowadzenie na rynek krajowy oznacza czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Obowiązek uiszczenia opłaty ciąży na podmiocie podlegającym obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego (art. 37 j) i powstaje on z dniem, w którym podmiot ten jest zobowiązany do uiszczenia podatku akcyzowego (art. 37 k). Podstawą obliczenia wysokości opłaty jest ilość paliw, od której podmiot ma zapłacić podatek akcyzowy (art. 37 l ust. 1 i art. 37 m ust. 1). Organ dokonał wobec tego obliczenia wysokości należnej opłaty paliwowej w oparciu o dane wynikające z decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w P z dnia 31.05.2010 r. w zakresie określenia stronie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za marzec 2009 r.
W odwołaniu od decyzji strona podniosła, że niezasadnie przyjęto, iż instalacja pomiarowa na kontrolowanej stacji była przeznaczona do tankowania pojazdów i stanowiła dystrybutor paliwa, co prowadziło do błędnej tezy, że strona używała oleju opałowego niezgodnie z przeznaczeniem. Organ winien zawiesić przedmiotowe postępowanie do czasu rozstrzygnięcia odwołania strony od decyzji wymierzającej jej podatek akcyzowy. Błędnie ustalono, że strona wprowadziła na rynek krajowy paliwa silnikowe. Naruszono też art. 121, 122, 187 i 191 Ordynacji podatkowej.
Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Celnej w P decyzją z dnia ... 2011r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, podzielając jego ustalenia faktyczne i rozważania prawne.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że konsekwencją powstania obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym jest obowiązek uiszczenia opłaty paliwowej. Naczelnik Urzędu Celnego w P wydał w dniu 31.05.2010 r. decyzję w zakresie określenia stronie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za marzec 2009 r. z tytułu użycia olejów opałowych niezgodnie z przeznaczeniem, a organ II instancji utrzymał ją w mocy decyzją z 1.04.2011 r. Zarzuty podniesione w odwołaniu dotyczyły bezpośrednio kwestii zasadności nałożenia na stronę podatku akcyzowego, która została rozstrzygnięta powyższą decyzją ostateczną z dnia 1.04.2011 r.