Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędziowie WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca),, WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Asystent sędziego Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 13 lutego 2014 r. sprawy ze skargi K. C. S. z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nakazu z zakresu nadzoru sanitarnego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] maja 2013 r., Nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w L. orzekł o wstrzymaniu wprowadzenia do obrotu produktów, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że są środkami zastępczymi, stanowiących mieszanki ziołowe o nieznanym składzie i pochodzeniu: "[...]", "[...]", "[...]" na czas niezbędny do przeprowadzenia oceny i bezpieczeństwa, nie dłużej niż do dnia [...] października 2014 r. Organ nakazał również zaprzestania prowadzenia działalności w punkcie sprzedaży H. P. i "W. [...]" w L. przy ul. [...] do dnia [...] sierpnia 2013 r.
Organ pierwszej instancji zatrzymał produkty co do, których zachodziło podejrzenie, że są to środki zastępcze.
W odwołaniu od powyższej decyzji [...] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. wniosła o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i umorzenie postępowania. Skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów postępowania m. in. poprzez niezapewnienie stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania i nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, mimo braku podstaw faktycznych i prawnych. Skarżąca zarzuciła również naruszenie przepisów prawa materialnego - ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263 z późn.zm.) oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r., Nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w L. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że z art. 44b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 r., poz. 124 z późn. zm.) wynika, że wytwarzanie i wprowadzanie do obrotu środków zastępczych jest zakazane. W myśl art. 4 pkt 27 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii środek zastępczy to substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego używana zamiast środka odurzającego lub substancji psychotropowej lub w takich samych celach jak środek odurzający lub substancja psychotropowa, których wytwarzanie i wprowadzanie do obrotu nie jest regulowane na podstawie przepisów odrębnych. Stosownie do art. 44c ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w przypadku stwierdzenia wytwarzania lub wprowadzania do obrotu środka zastępczego lub produktu, co do którego zachodzi podejrzenie, że jest środkiem zastępczym, właściwy powiatowy inspektor sanitarny stosuje odpowiednio przepisy art. 27c ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Z art. 27c ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej wynika natomiast, że już w przypadku uzasadnionego podejrzenia, że produkt stwarza zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, właściwy państwowy inspektor sanitarny wstrzymuje, w drodze decyzji, jego wytwarzanie lub wprowadzanie do obrotu lub nakazuje wycofanie produktu z obrotu na czas niezbędny do przeprowadzenia oceny i badań jego bezpieczeństwa, nie dłuższy jednak niż 18 miesięcy.
Organ odwoławczy podniósł, że w okolicznościach uzasadnione podejrzenie, że produkty są środkami zastępczymi wynikało z charakteru tych produktów, opakowania, oznakowania i prowadzonej przez podmiot działalności. Wyniki badań pobranych próbek, zgodnie z ekspertyzą Narodowego Instytutu Leków w Warszawie, wykazały obecność substancji wykazujących działanie psychoaktywne. Z tych przyczyn uzasadnione było wstrzymanie wprowadzenia tych produktów do obrotu i ich zatrzymanie.