Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja,, Sędzia NSA Maria Wieczorek (sprawozdawca), Protokolant Referent Monika Kutarska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 25 września 2007 r. sprawy ze skargi E. J. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej narządu słuchu uchyla zaskarżoną decyzję.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 37 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. (Dz. U. z 2006 r. nr 122, poz. 851) po rozpatrzeniu odwołania E. J. z dnia [...] marca 2007 r. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] znak: [...] o braku podstaw do stwierdzenia u niego choroby zawodowej narządu słuchu, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z treścią przepisu § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 65 poz. 294 ze zm.) "za choroby zawodowe uważa się choroby określone w wykazie chorób zawodowych stanowiącym załącznik do rozporządzenia, jeżeli zostały spowodowane działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy".
Z powyższej definicji choroby zawodowej wynika, że do rozpoznania i stwierdzania choroby zawodowej muszą być spełnione nierozłączne warunki a mianowicie: rozpoznana u pracownika choroba musi być wymieniona w wykazie chorób zawodowych, a przyczyną jej powstania muszą być czynniki szkodliwe dla zdrowia występujące w środowisku pracy.
Spełnienie tylko jednego z tych warunków wyklucza możliwość rozpoznania i stwierdzenia choroby zawodowej.
Z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego (dochodzenia epidemiologicznego) wynika, że E. J. od 1972 r. do kwietnia 1999 r. był zatrudniony na stanowisku instruktora muzyki prowadząc jednocześnie szkolne zespoły wokalne. Narażenia na hałas w czasie pracy zawodowej nie można precyzyjnie określić ponieważ nigdy nie były wykonywane pomiary hałasu w miejscu pracy odwołującego się.
Poradnia Chorób Zawodowych WOMP nie rozpoznała choroby zawodowej wymienionej w pozycji 15 załącznika do rozporządzenia czyli uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu. Rozpoznała natomiast obustronny ubytek słuchu typu mieszanego, większy na ucho lewe (orzeczenie z dnia 3 września 2003 r.) czyli schorzenie o pozazawodowej przyczynie. Brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej umotywowano tym, że E. J. pracę zawodową zakończył w 1999 r. i wykonane wówczas badanie audiometryczne nie wykazywało zmian patologicznych. Hałas uszkadza słuch w momencie narażenia, a nie po zaprzestaniu ekspozycji. Hałas przemysłowy nie powoduje ponadto uszkodzeń asymetrycznych czyli różnych pod względem ubytków słuchu w uchu prawym i lewym.