Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal (sprawozdawca),, Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Starszy inspektor Maria Filipek, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 18 września 2008r. sprawy ze skargi P.Z. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie powołanie do odbycia zasadniczej służby wojskowej 1.oddala skargę 2.przyznaje adw. M.S. wynagrodzenie w kwocie 292.80 ( dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80.100) złotych, w tym Vat tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu, które wypłacić z funduszów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2008 r. ( Nr [...] ), wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 24 ust 2 w związku z art. 45 i art. 60 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w L. utrzymał w mocy decyzję Wojskowego Komendanta Uzupełnień w L. z dnia [...] kwietnia 2008 r. (Nr , [...]) o powołaniu P. Z. do odbycia zasadniczej służby wojskowej w Jednostce Wojskowej [...] w E. z terminem stawiennictwa na dzień [...] maja 2008 r.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że zgodnie z orzeczeniem Powiatowej Komisji Lekarskiej Nr [...] w L. z dnia [...] kwietnia 2002 r. P. Z. został uznany za zdolnego do odbycia czynnej służby wojskowej ( kategoria "A" bez § ). W dacie wydania i doręczenia karty powołania, to jest w dniu [...] kwietnia 2008 r. P. Z. nie był studentem. Wyjaśnił również, że Wojskowy Komendant Uzupełnień wydając kartę powołania poinformował P. Z. o zasadach odroczeń zasadniczej służby wojskowej, wynikających z art. 39 ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 maja 2006 r. w sprawie udzielania odroczeń zasadniczej służby wojskowej ( Dz. U. z 2006 r. Nr 118, poz. 800 ).
Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w L. argumentował dalej, że dopiero po otrzymaniu karty powołania, P. Z. złożył podanie o anulowanie decyzji o skreśleniu go z listy studentów. Podanie to złożono w dniu [...] kwietnia 2008 r. W dniu [...] maja 2008 r. P. Z. poinformowano o decyzji Rektora Uniwersytetu w L. o anulowaniu skreślenia z listy studentów i wyrażeniu zgody na dalsze kontynuowanie nauki. Tego samego dnia P. Z. złożył odwołanie od decyzji ( karty powołania ) wnosząc o jej anulowanie z uwagi na chęć kontynuowania nauki na Uniwersytecie w L.
W dniu [...] maja 2008 r. Wojskowy Komendant Uzupełnień rozpoznał wniosek P. Z. o odroczenie zasadniczej służby wojskowej ze względu na pobieranie nauki. Wydaną tego dnia decyzją Nr [...] Wojskowy Komendant Uzupełnień nie zgodził się na odroczenie służby wojskowej.
W tych warunkach Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w L. stwierdził, że nie kwestionuje okoliczności podnoszonych przez stronę. Wskazał przy tym, że nie mogą one stanowić podstawy do uchylenia lub zmiany skarżonej decyzji skoro nie można dopatrzyć się nieprawidłowości w postępowaniu Wojskowego Komendanta Uzupełnień w przedmiocie powołania P. Z. do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Zaznaczył również, iż działając na podstawie art. 7 kpa podjął kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy mając na uwadze słuszny interes strony.
W skardze do Sądu P. Z. zarzucił naruszenie przepisów prawa, poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 39 ust. 1 pkt 4, ust. 3 i 5 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, § 8 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 maja 2006 r. w sprawie udzielania odroczeń zasadniczej służby wojskowej oraz §8 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 czerwca 1992 r. w sprawie zasadniczej służby wojskowej i nadterminowej zasadniczej służby wojskowej oraz przeszkolenia wojskowego. W uzasadnieniu skargi zarzucił dodatkowo naruszenie art. 8 i art. 9 kpa polegające na wprowadzeniu go w błąd w dniu wręczenia karty powołania przez organ wojskowy, co do możliwości składania wniosku o odroczenie zasadniczej służby wojskowej, co pozostaje w sprzeczności z konstytucyjna zasadą, że każda ze stron ma prawo zaskarżania orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji ( art. 78 Konstytucji ).