Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.) Sędziowie NSA Teresa Rutkowska WSA Monika Krzyżaniak Protokolant Asystent sędziego Izabela Wędrak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2007 r. sprawy ze skargi K. S.-M. na orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej 1.uchyla zaskarżone orzeczenie oraz poprzedzające je orzeczenie Dyrektora Aresztu Śledczego w Ł. z dnia [...] nr [...] znak[...], 2.orzeka, że zaskarżone orzeczenie nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku, 3.zasądza od Sądu Dyscyplinarnego przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Ł. na rzecz K. S.- M. kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. I.W.
Orzeczeniem z dnia [...] nr [...], wydanym na podstawie art. 132 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (t.j.Dz.U. nr.207.z 2002r. 1761 ze zm.) i § 52 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 listopada 1996 r. w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz.U. Nr 135, poz. 634 ze zm.), Sąd Dyscyplinarny przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Ł. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie Dyrektora Aresztu Śledczego w Ł. z dnia [...] nr [...] o wymierzeniu por. K. S.-M. kary dyscyplinarnej ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby, wydane na podstawie art. 130 ust. 1 i art. 31 ust. 1 pkt. 4 ustawy o Służbie Więziennej oraz § 21 ust. 1 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 listopada 1996 r.
Sąd dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:
Postanowieniem z dnia [...] nr [...] Dyrektor Aresztu Śledczego w Ł. wszczął wobec K. S.-M. - asystenta ambulatorium i izby chorych Aresztu Śledczego w Ł. postępowanie dyscyplinarne o to, że po otrzymaniu od zastępcy Dyrektora Aresztu Śledczego w Ł. ppłk Z. B. polecenia realizacji pisma Prokuratury Apelacyjnej w Ł. dotyczącego osadzonego A.P. odmówiła wykonania polecenia służbowego t.j. o naruszenie art. 125 ust. 3 pkt. 2 ustawy o Służbie Więziennej.
Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Dyrektor Aresztu Śledczego w Ł. orzeczeniem z dnia [...] nr [..] uznał K. S.- M. winną tego, że po otrzymaniu od zastępcy Dyrektora Aresztu Śledczego w Ł. ppłk Z. B. w dniach 20 i 22 lipca 2005 r. polecenia realizacji pisma Prokuratury Apelacyjnej w Ł. dotyczącego osadzonego A.P. s. W. odmówiła wykonania polecenia służbowego, co stanowi naruszenie art. 125 ust. 3 pkt. 2 ustawy o Służbie Więziennej i na podstawie art. 126 ust. 1 pkt. 8 tej ustawy wymierzył karę dyscyplinarną ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby. W uzasadnieniu orzeczenia Dyrektor Aresztu Śledczego wyjaśnił, iż w dniu 6 lipca 2005 r. do Aresztu Śledczego w Ł. wpłynęło pismo Prokuratury Apelacyjnej w Ł. sygn. [...] z dnia [...] kierowane do dyrektora jednostki zawierające prośbę o bezzwłoczne wykonanie badań lekarskich osadzonemu A. P. oraz informację o podjętych w tej sprawie działaniach. Pismo to zostało zadekretowane do realizacji na kierownika Służby Zdrowia w Areszcie Śledczym w Ł. kpt. J. S. Z uwagi na to, iż kierownik Służby zdrowia był na urlopie wypoczynkowym, jego obowiązki pełnił kpt. A. S.- starszy asystent ambulatorium i izby chorych. Po odmowie wykonania polecenia przez kpt. S., zastępca Dyrektora Aresztu Śledczego ppłk B. wydał polecenie realizacji pisma por. G. K. , a kiedy ten odmówił jego wykonania w dniu 20 lipca 2005r. wydał to polecenie K. S-M., która również odmówiła jego realizacji. W dniu 22 lipca 2005 r. podczas protokołowanej rozmowy obwiniona ponownie odmówiła wykonania polecenia służbowego realizacji dyspozycji zawartych w piśmie Prokuratury.
Organ administracji I instancji podniósł, iż A. P. pozostawał osobą tymczasowo aresztowaną i jako taka zgodnie z art. 256 i 326 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego - powołanej dalej jako k.p.k. (Dz.U. Nr 89, poz. 555 ze zm.) podlegał nadzorowi prokuratorskiemu i sądowemu. Jak wynika zaś z art. 93 k.p.k. sąd i prokurator w przypadkach określonych w ustawie wydają polecenia Policji lub innym organom. Organy zaś zgodnie z art. 15 k.p.k. w zakresie postępowania karnego wykonują polecenia sądu i prokuratora. Są ponadto zobowiązane w zakresie swego działania do udzielania pomocy organom prowadzącym postępowanie karne. W przedmiotowej sprawie u podstaw działania prokuratora leżał ustawowy obowiązek czuwania nad zasadnością utrzymania tymczasowego aresztowania (art. 253 k.p.k). Obowiązek ten oznacza, iż prokurator zobowiązany jest badać czy przyczyny które legły u podstaw zastosowania najsurowszego środka zapobiegawczego trwają nadal, czy też pojawiły się nowe okoliczności uzasadniające uchylenie tymczasowego aresztowania. Jedną z takich okoliczności jest stan zdrowia podejrzanego. Dla podjęcia takiej decyzji sąd bądź prokurator opiera się m.in. na opiniach biegłych sądowych w zakresie stanu zdrowia tymczasowo aresztowanego. Taka opinia dotycząca A. P. została wydana i w oparciu o tę opinię i zawarte w niej zalecenie prokurator wystąpił do Dyrektora Aresztu Śledczego w Ł. o niezwłoczne ich wykonanie.