Dnia 18 maja 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Alberciak, Sędziowie Sędzia NSA Irena Krzemieniewska, Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.), , Protokolant Starszy sekretarz sądowy - Dorota Czubak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2017 roku sprawy ze skargi B.Ś. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę.
Decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1412, ze zm.), art. 2351 i art. 2352 k.p., rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 1367) oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł. utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej pod postacią przewlekłej choroby układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy pod postacią zmęczeniowego złamania kości u B. Ś.
W uzasadnieniu organ II instancji przedstawiając stan faktyczny oraz prawny sprawy podniósł, że Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Ł., decyzją z dnia [...] nie stwierdził choroby zawodowej układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy pod postacią zmęczeniowego złamania kości u B. Ś.
W odwołaniu B. Ś. wniosła o jej zmianę i uznanie istnienia podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej. W opinii skarżącej organ I instancji niewłaściwie, wybiórczo ocenił zebrane dowody w sprawie, głównie w zakresie obciążenia stopy podczas wykonywania pracy rehabilitantki.
Organ II instancji uznając, że materiał dowodowy uzasadnia brak podstaw do stwierdzenia u skarżącej przewlekłej choroby zawodowej układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy pod postacią zmęczeniowego złamania kości (wymienionej pod pozycją 19.6 wykazu chorób zawodowych) podniósł, iż na podstawie zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej z dnia 15 września 2015 r. Przychodni Konsultacyjno-Diagnostycznej WOMP w Ł., organ I instancji wszczął w dniu 8 października 2015 r. z urzędu postępowanie w sprawie choroby zawodowej układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy pod postacią zmęczeniowego złamania kości u skarżącej.
W postępowaniu wyjaśniającym ustalono, że od 1979 r. skarżąca była zatrudniona na stanowisku technika fizjoterapii, w tym od 1984 r. do nadal w Zakładzie Rehabilitacji Leczniczej w Ł. ul. A 8 (ZOZ Ł.-B.). Skarżąca wykonuje zabiegi rehabilitacyjne z zakresu fizykoterapii i kinezyterapii w różnych pozycjach ciała obciążających kończyny dolne, w tym także podczas przemieszczania się w pomieszczeniach pracy między prowadzonymi zabiegami. Szczegółowa informacja dotycząca wykonywanych zabiegów i sposobu wykonywania pracy jest zawarta w "Karcie narażenia zawodowego".
Skarżąca została poddana dwukrotnie badaniom specjalistycznym w uprawnionych do orzekania o chorobach zawodowych jednostkach orzeczniczych, tj. Przychodni Konsultacyjno-Diagnostycznej Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Ł. oraz Poradni w Klinice Chorób Zawodowych i Toksykologii Instytutu Medycyny Pracy w Ł. W wyniku przeprowadzonych badań skarżąca uzyskała dwukrotnie orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy pod postacią zmęczeniowego złamania kości - orzeczenie nr [...] z dnia 8 grudnia 2015 r. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Ł. i orzeczenie lekarskie nr [...] z dnia 6 maja 2016 r. Instytutu Medycyny Pracy w Ł.