Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Zawadzka Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.) WSA Tadeusz Wołek Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi P. S. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy z dnia 31 października 2013 r. nr [ ] w przedmiocie negatywnej opinii o przystosowaniu do potrzeb osoby niepełnosprawnej lub o spełnieniu warunków bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku pracy skargę oddala.
Pismem z dnia 10 maja 2013 r. Dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy zwrócił się do Państwowej Inspekcji Pracy Okręgowy Inspektorat Pracy - w oparciu o ustawę z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 127, poz. 721 z późn. zm.) z wnioskiem o wydanie opinii o przystosowaniu stanowiska pracy "reporter" do potrzeb wynikających z niepełnosprawności osoby zatrudnionej na wyposażonym stanowisku lub o spełnieniu warunków bezpieczeństwa i higieny pracy na tym stanowisku przez P. S. - Firma Reklamowa "A" P. S. w Z, ul. S dla pracownika J. S., wobec którego orzeczono lekki stopień niepełnosprawności. Jednocześnie we wniosku tym wskazano, że Powiatowy Urzędu Pracy podpisał umowę dotyczącą zwrotu kosztów wyposażenia tego stanowiska dla osoby niepełnosprawnej.
Inspektor pracy Państwowej Inspekcji Pracy Okręgowy Inspektorat Pracy przeprowadził w dniu 7 czerwca 2013 r. kontrolę w Firmie "A" P. S. w Z, ul. S, w czasie której do protokołu kontroli stwierdził, w celu zorganizowania stanowiska pracy "producent - dziennikarz" zakupiono samochód osobowy TOYOTA RAV4 z roku produkcji 2012 i samochód ten został dopuszczony do ruchu posiadając dowód rejestracyjny. W protokole podano, że przedmiotowe stanowisko pracy zorganizowane jest na tylnym siedzeniu zakupionego samochodu i faktycznie wyposażone jest w komputer, w urządzenia łączności oraz urządzenia rejestrujące i umożliwiające obróbkę materiału z przesłaniem drogą internetową do studia. W protokole ujawniono, że zatrudniony na stanowisku reportera J. S. nie kieruje samochodem, gdyż nie posiada prawa jazdy, ma wskazaną w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności przyczynę niepełnosprawności 10-N, a zaświadczeniem lekarskim z dnia 13 maja 2013 r. został dopuszczony do pracy bez przeciwwskazań, przy czym przed dopuszczeniem do pracy został wstępnie przeszkolony w zakresie bhp, co zostało udokumentowane w karcie szkolenia. W protokole stwierdzono, że z uwagi na rodzaj niepełnosprawności J. S. nie wymaga dodatkowego oprzyrządowania, ani też likwidacji barier architektonicznych. Zaznaczono też, że zakupiony pojazd obsługiwany jest przez pracodawcę posiadającego prawo jazdy i m.in. zaświadczenie lekarskie dopuszczające do pracy na stanowisku reporter.
Postanowieniem z dnia [...] 2013 r. Nr rej.: [...] Inspektor pracy Państwowej Inspekcji Pracy Okręgowy Inspektorat Pracy postanowił wyrazić negatywną opinię o przystosowaniu do potrzeb osób niepełnosprawnych lub spełnieniu warunków bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku reporter, na którym jest zatrudniony J. S. Jako podstawę prawną postanowienia wskazano art. 26e ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych i art. 106 kpa w zw. z art. 33 pkt 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy. Na uzasadnienie rozstrzygnięcia organ podał, zakupiony samochód nie stanowi wyposażenia stanowiska zatrudnionej na tym stanowisku osoby niepełnosprawnej. Zatrudniony pracownik niepełnosprawny nie posiada prawa jazdy, nie może wykorzystywać samochodu jako środka transportu, a jedynie korzysta z tego pojazdu, w którym znajduje się sprzęt wykorzystywany przez reportera w czasie wykonywania swoich obowiązków. Zdaniem tego organu, skoro zakupiony samochód jest obsługiwany przez inną osobę, to stanowi on jedynie ułatwienie do wykonywania zadań reportera przez zatrudnioną osobę niepełnosprawną. Nie stanowi natomiast wyposażenia stanowiska tej osoby, gdyż nie jest urządzeniem obsługiwanym na tym stanowisku. Organ podkreślił, że zgodnie z art. 26e wskazanej ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r., umowa zawarta ze Starostą Powiatu dotyczy zwrotu kosztów wyposażenia stanowiska pracy a nie urządzeń ułatwiających.