Sprawa ze skargi N. Z. na czynność Starosty L w przedmiocie odmowy przyznania jednorazowych środków na uruchomienie działalności gospodarczej dla osoby bezrobotnej stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki (spr.) Sędziowie WSA Hanna Knysiak-Sudyka WSA Ewa Michna Protokolant Małgorzata Krasowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2017 r. sprawy ze skargi N. Z. na czynność Starosty L z dnia 16 lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania jednorazowych środków na uruchomienie działalności gospodarczej dla osoby bezrobotnej stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności.

Uzasadnienie strona 1/8

N. Z. (dalej skarżąca), zwróciła się wnioskiem z dnia 12 stycznia 2017 r. do Starosty o przyznanie jednorazowych środków z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej (w postaci kancelarii komornika sądowego) w wysokości [...] zł.

Starosta w piśmie z dnia 16 lutego 2017 r., doręczonym skarżącej w dniu 20 lutego 2017 r., wskazał, że odmawia przyznania wnioskowanych środków pieniężnych z uwagi na okoliczność, iż komornik sądowy nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i nie może posiadać wpisu do CEIDG sugerującego "działalność komornika sądowego". Organ powołał się w tej mierze na wyjaśnienia Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, zawarte w piśmie z dnia 14 lutego 2017 r.

W dniu 24 lutego 2017 r. skarżąca wezwała zatem organ do usunięcia naruszenia prawa polegającego na odmowie przyznania jej środków pieniężnych, podnosząc, że wniosek oceniono na 100 punktów, a na dzień 16 lutego 2017 r., organ dysponował środkami na jego sfinansowanie.

W odpowiedzi na wezwanie w piśmie z dnia 14 marca 2017 r., doręczonym skarżącej w dniu 15 marca 2017 r., Starosta podtrzymał swoje stanowisko.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na czynność Starosty z dnia 16 lutego 2017 r. skarżąca zarzuciła Staroście naruszenie:

- art. 46 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 645 ze zm.) oraz § 1.1.2. w zw. z § 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji koszów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r., poz. 457 ze zm.) poprzez przyjęcie, iż przyznanie jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej uzależnione jest od posiadania statusu przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r., Nr 173, poz. 1807 ze zm., dalej zwanej ustawą o swobodzie działalności gospodarczej) w sytuacji, gdy prawidłowa wykładnia prowadzi do wniosku, że przyznanie jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej przez okres co najmniej 12 miesięcy,

- art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej poprzez przyjęcie, że komornik sądowy nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu tego przepisu, podczas gdy prawidłowa wykładnia prowadzi do wniosku, że komornik nie wykonuje działalności w formie podmiotu prawa publicznego, ponieważ nie jest częścią administracji publicznej a prowadzona przez niego działalność ma wszelkie cechy działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy.

Strona 1/8