Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Pasternak Sędziowie: Sędzia WSA Hanna Knysiak - Sudyka (spr.) Sędzia WSA Bożenna Blitek po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi S. P. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 11 stycznia 2018 r. znak [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania i stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego na rzecz skarżącego S. P. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Postanowieniem z dnia 11 stycznia 2018 r., znak [...], Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w punkcie 1 odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Wójta Gminy P z dnia [...] 2000 r., znak: [...], a w punkcie 2 stwierdził, że odwołanie S. P., reprezentowanego przez pełnomocnika adwokata M. K., od decyzji Wójta Gminy P z dnia [...] 2000 r., znak: [...], zostało wniesione z uchybieniem terminu przewidzianego do jego wniesienia w art. 129 § 2 k.p.a.
Powyższe postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia 10 lipca 2010 r. Wójt Gminy P zatwierdził zmianę konfiguracji i powierzchni działek ewidencyjnych nr [...], [...], [...] i [...] oraz konfiguracji działki [...] położonych w P.
W aktach sprawy administracyjnej znajduje się dowód doręczenia skarżącemu powyżej decyzji - k.15.
Pismem z dnia 23 sierpnia 2017 r. skarżący, działający przez pełnomocnika M. K. wniósł o doręczenie skarżącemu decyzji z dnia [...] 2010 r. W treści powyższego pisma - z ostrożności procesowej - skarżący wniósł o potraktowanie pisma jako wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od wyżej wymienionej decyzji z dnia [...] 2010 r.
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wydał w dniu 11 stycznia 2018 roku postanowienie, opisane na wstępie. W uzasadnieniu powyższego postanowienia organ podniósł, że decyzja z dnia [...] 2010 r. została skarżącemu doręczona w dniu 13 lipca 2010 r. w sposób przewidziany w art. 43 k.p.a., tzn. poprzez doręczenie za pokwitowaniem dorosłemu domownikowi - bratowej skarżącego K. K. Organ wskazał, iż termin do wniesienia odwołania upłynął w dniu 27 lipca 2010 r. Odnosząc się wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, organ wskazał, że skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w niedochowaniu terminu, o czym przesądzać mogłoby nieprawidłowe doręczenie decyzji, gdyż - jak wskazano wyżej - została ona doręczona w sposób prawidłowy. Przy tym, zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 1481) potwierdzenie nadania przekazu pocztowego ma moc dokumentu urzędowego i zwrotne potwierdzenie odbioru jest dokumentem urzędowym, korzystającym z domniemania prawdziwości tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Skoro zatem ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że przesyłka adresowana do skarżącego została odebrana pod wskazanym adresem przez bratową skarżącego - K. K., to należy przyjąć, że miało miejsce prawidłowe doręczenie decyzji.
Skargę na powyższe postanowienie wniósł działający przez pełnomocnika skarżący S. P., zarzucając postanowieniu naruszenie: przepisów postępowania mające wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 w zw. z art. 77 k.p.a., skutkujące błędem w ustaleniach faktycznych, polegającym na przyjęciu, że K. P. była domownikiem skarżącego, podczas gdy w rzeczywistości nigdy nim nie była, nigdy ze skarżącym nie zamieszkiwała i nigdy nie miała kluczy do jego domu; przepisów postępowania mające wpływ na treść orzeczenia, a to art. 43 k.p.a., poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na pominięciu faktu, że do skutecznego doręczenia pisma sąsiadowi koniecznym jest umieszczenie zawiadomienia w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy to nie jest możliwe, w drzwiach mieszkania, a w konsekwencji błędne przyjęcie, że decyzja z dnia [...] 2000 r. została uczestnikowi prawidłowo doręczona, w sytuacji, gdy z uwagi na brak powyższego działania w niniejszej sprawie, nie można przyjąć prawidłowego doręczenia; naruszenie art. 17 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe, poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że zwrotne potwierdzenie odbioru jest dokumentem urzędowym i korzysta z domniemania prawdziwości (autentyczności) tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone, podczas gdy w przepisie tym mowa jedynie o potwierdzeniu nadania przesyłki rejestrowej; przepisów postępowania, a to art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 126 k.p.a., poprzez sporządzenie uzasadnienia z pominięciem odniesienia się do twierdzeń skarżącego, wskazujących, iż K. K. nie była domownikiem skarżącego, ewentualnie braku wyjaśnienia, na jakiej podstawie organ przyjąć, że w/w nim była.