Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Janusz Bociąga Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) WSA Maria Zawadzka Protokolant Asystent sędziego Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 maja 2016 r. sprawy ze skargi R. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 9 września 2015 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata A. B. Kancelaria Adwokacka ul. [...] w K kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.
wyroku WSA w Krakowie z dnia 6 maja 2016r.
Decyzją z dnia [...] 2015r. nr [...] Prezydent Miasta odmówił przyznania R. D. dodatku mieszkaniowego ze względu na fakt, że powierzchnia użytkowa lokalu zajmowanego przez wnioskodawczynię przekracza o ponad 30% normatywną powierzchnię określoną w art. 5 ust. 1, 2 i 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, a udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej lokalu przekracza 60%. Organ I instancji przyjął, że powierzchnia użytkowa zajmowanego lokalu wynosi 52,84 m2. Swoje ustalenia organ oparł na treści umowy notarialnej o ustanowieniu odrębnej własności i sprzedaży wraz z oddaniem gruntu w wieczyste użytkowanie z dnia 19 kwietnia 2012r., która została zawarta na lokal o powierzchni 52,84 m2, mierzonej zgodnie z normą [...] z dnia 30 czerwca 1970r. oraz wycenie przedmiotowej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego z dnia 31 sierpnia 1994r., przekazanej organowi przez zarządcę budynku. Prezydent Miasta wskazał, że w świetle art. 5 ust. 5 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, jeśli faktyczna powierzchnia użytkowa lokalu przekracza o więcej niż 30% powierzchnię normatywną określoną art. 5 ust. 1, 2 i 3 tej ustawy, to dodatek mieszkaniowy przysługuje, gdy nie przekracza ona powierzchni normatywnej o więcej niż 50% pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej tego lokalu nie przekracza 60%. Organ I instancji stwierdził, że powierzchnia normatywna dla 2 osób (z uwzględnieniem liczby osób niepełnosprawnych poruszających się na wózku i osób niepełnosprawnych wymagających zamieszkiwania w oddzielnym pokoju) wynosi 40,00 m2, a faktyczna powierzchnia użytkowa lokalu wnioskodawcy (52,84 m2) przekracza o 32,10% powierzchnię normatywną, zaś udział powierzchni pokoi i kuchni (42,81 m2) w powierzchni użytkowej lokalu wynosi 81,02%.
W odwołaniu od powyższej decyzji organu I instancji R. D. powołała się na opinię rzeczoznawcy majątkowego, który dokonał pomiaru zajmowanego przez nią lokalu mieszkalnego. Zgodnie z tą opinią powierzchnia lokalu użytkowego zajmowanego przez odwołującą się wynosi 51,24 m2 i kwalifikuje ją do uzyskania świadczenia w postaci dodatku mieszkaniowego. W odwołaniu wskazano również, że pomiar ten został uznany za prawidłowy przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 września 2012r. sygn. akt III SA/Kr 132/12. Skarżąca podkreśliła, że pomimo posiadania już przedmiotowej opinii rzeczoznawcy, nie kwestionowała metrażu narzuconego przez zarządcę budynku w momencie zakupu mieszkania, gdyż wytłumaczono jej wówczas, że spowodowałoby to konieczność sprawdzenia wielkości wszystkich mieszkań w całym bloku, a w konsekwencji konieczność dokonywania zwrotów zapłaconych przez mieszkańców kwot z tytułu wykupu oraz czynszów. Odwołująca się dodała, że nie chciała wówczas robić kłopotów.
Decyzją z dnia 9 września 2015r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r. poz. 267), art. 5 ust. 2 i ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013r. poz. 966), Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2015r. nr [...]. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że w przedmiotowej sprawie spór dotyczy wielkości powierzchni użytkowej lokalu zajmowanego przez stronę, a od rozstrzygnięcia tego sporu zależy, czy strona będzie mogła skutecznie ubiegać się o świadczenie w postaci dodatku mieszkaniowego. Kolegium stwierdziło, że organ I instancji stoi na stanowisku, iż powierzchnia lokalu użytkowego odwołującej się wynosi 52,84 m2, natomiast w ocenie odwołującej się powierzchnia użytkowa zajmowanego przez nią lokalu wynosi 51,24 m2, co potwierdza sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego "Protokół z przeprowadzonych pomiarów lokalu nr [...] położonego w bloku nr [...] przy ul. S" z dnia 27 lipca 2010r. Kolegium uznało, że nietrafne było powołanie przez organ I instancji argumentu dotyczącego niemiarodajności wielkości powierzchni użytkowej lokalu określonej w Protokole z powodu niepodania przez rzeczoznawcę majątkowego Polskiej Normy, na podstawie której obmiar został dokonany. Kolegium podkreśliło, że stosowanie Polskich Norm jest dobrowolne, opracowywane przez Komitety Techniczne Polskie Normy nie są przepisami prawa, a nadanie im takiego waloru wymaga regulacji szczególnej.