Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Sędzia WSA Marzanna Sałuda, Protokolant Specjalista Beata Kujawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2019 r. sprawy ze skargi G. W. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z [...] r. znak: [...], [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w K. z [...] r. znak: [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności niestatecznej decyzji ww. organu z [...] r. znak: [...], określającej kwotę opłaty paliwowej za listopad 2013 r. w wysokości 3.505,60 zł.
W podstawie prawnej powołał art. 233 § 1 pkt 1 oraz art. 239, art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 w związku z art. 13 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2019r., poz.900) - dalej powoływana także jako "O.p.".
W uzasadnieniu przedstawił stan faktyczny sprawy.
Wskazał, że decyzją z [...] r. znak: [...] (Poprzedni znak sprawy: [...]) Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w K. określił stronie kwotę opłaty paliwowej za listopad 2013 r. w wysokości 3.505,60 zł.
Pismem z 4 maja 2018r. podatnik wniósł od niej odwołanie, które zostało rozpoznane decyzją Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z [...]r., którą utrzymał on w mocy decyzję organu I instancji.
Wobec wniesienia odwołania i jego nierozpatrzenia do [...] r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w K. postanowieniem tego dnia znak: [...] nadał rygor natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji ww. organu z [...] r
Pismem z 26 listopada 2018 r. pełnomocnik w imieniu strony złożył zażalenie na ww. postanowienia wnosząc o jego uchylenie w całości i zarzucając mu naruszenie:
- art. 239b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przez połączenie przesłanek z art. 239b § 1 pkt 4 i art. 239b § 2 ww. ustawy i przyjęcie, że krótki okres pozostały do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego stanowi jednocześnie o uprawdopodobnieniu, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane, pomimo że przesłanki te są samodzielne i niezależne od siebie;
- art. 121 § 1 i art. 124 ustawy Ordynacja podatkowa, poprzez ukształtowanie i prowadzenie postępowania podatkowego w sposób umożliwiający przerzucenie na podatnika negatywnych skutków opieszałego prowadzenia postępowania zarówno przez organ pierwszej instancji, jak i organ odwoławczy, tj. wygaśnięcia zobowiązania podatkowego w wyniku jego przedawnienia, a w konsekwencji naruszenie zasad zaufania do organów podatkowych i przekonywania.
Zaskarżonym postanowieniem z [...] r. znak: [...], [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.
W jego uzasadnieniu wskazał, że w postępowaniu o nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności organ podatkowy obowiązany jest ustalić wystąpienie chociażby jednej z przesłanek wymienionych w art. 239b § 1 O.p. przez jej udowodnienie, natomiast w przypadku przesłanki określonej w art. 239b § 2 O.p. wystarczy samo uprawdopodobnienie (przypuszczalne nastąpienie).