Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Kupiec, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik, Sędzia WSA Marzanna Sałuda (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Anna Wandoch, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 maja 2014 r. przy udziale - sprawy ze skargi R. G. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego (postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności) oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem nr [...] z [...] r. działając na podstawie art. 233 §1 pkt 1 w związku z art. 239, art.239b §1 pkt 1 i pkt 3, § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2012, poz.749 ze zm.) Dyrektor Izby Celnej w K. po rozpatrzeniu zażalenia z dnia [...] r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w K. nr [...] z dnia [...] r . nadające rygor natychmiastowej wykonalności decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w K. o numerze [...] z dnia [...] r. określającej kwotę zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym wysokości [...] PLN z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu marki [...] numerze nadwozia [...] , pojemność silnika 2967 cm2, rok produkcji 2010 utrzymał sporne postanowienie w mocy .
Stan sprawy jest następujący:
Naczelnik Urzędu Celnego w K. postanowieniem z dnia [...]r . numer [...] nadal, w trybie art. 239b Ordynacji podatkowej, rygor natychmiastowej wykonalności decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w K. o numerze [...] z dnia [...] . określającej kwotę zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym wysokości [...] PLN z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu marki [...] numerze nadwozia [...] , pojemność silnika 2967 cm2, rok produkcji 2010 stwierdzając, iż w sprawie zaistniały podstawy faktyczne i prawne do wydania takiego aktu.
Strona w zażaleniu na ww. postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w K. wniosła o jego uchylenie i umorzenie postępowania w sprawie.
Spornemu postanowieniu zarzucono: naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik postępowania, a w szczególności przepisów:
- art.123 w zw. z art.187 w zw. z art.189 w zw. z art. 120, art.121 §1, art.124 ustawy Ordynacja podatkowa, poprzez wydanie postanowienia o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności pomimo oddalenia wniosków dowodowych pełnomocnika R. G. , a w konsekwencji zaniechania podjęcia wszelkich niezbędnych działań zmierzających do prawidłowego wyjaśnienia sprawy oraz prowadzenia postępowania w sposób nie budzący zaufania do organów podatkowych,
- art. 210 ustawy Ordynacja podatkowa, poprzez brak wskazania w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia jakimi motywami kierował się organ I instancji uznając, iż istnieje prawdopodobieństwo nie wykonania decyzji w przyszłości oraz braku wskazania majątku posiadanego przez R. G. , a także wskazania czy majątek ten (pomimo dokonanych darowizn) pozwalałby na wykonanie zobowiązania podatkowego.
Postawiono zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, który miał istotny wpływ na wynik postępowania, poprzez nieprawidłowe ustalenie, że istnieje uzasadniona obawa, że decyzja ustalająca wysokość zobowiązania nie zostanie wykonana, podczas gdy organ I instancji nie poczynił żadnych działań zmierzających do ustalenia, czy pomimo posiadanych zaległości podatkowych, a także dokonania przez R. G. darowizny nieruchomości pozostał majątek pozwalający na wykonanie zobowiązania określonego decyzją.
W treści zażalenia Pełnomocnik Strony wykazywał, iż organ I instancji w żaden sposób nie uprawdopodobnił, że zobowiązanie wynikające z tej decyzji nie zostanie wykonane, a z uzasadnienia postanowienia wynika tylko lakoniczne stwierdzenie, że skoro R. G. posiada zaległości podatkowe, to stanowi to uprawdopodobnienie, że zobowiązanie z decyzji nie zostanie wykonane. W ocenie skarżącego samo posiadanie zaległości podatkowych gdy z uzasadnienia postanowienia nie wynika w jakiej wysokości i czy przeciwko R. G. w związku z tymi zaległościami toczą się postępowania egzekucyjne może stanowić przesłankę pierwszą, ale nie stanowi jeszcze o tym, że zobowiązanie nie zostanie wykonane. W opinii pełnomocnika Strony organ I instancji nie dokonał żadnych czynności zmierzających do ustalenia jaki majątek, pomimo dokonanych przez R. G. darowizn, pozostał w jego posiadaniu i jaką wartość miały przedmiotowe darowizny do całego jego majątku. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego przesłanka, wedle której istnieje duże prawdopodobieństwo, że zobowiązanie z decyzji z dnia [...] r. nie zostanie wykonane, nie istnieje w świetle prawa, albowiem w uzasadnieniu w ogóle nie wykazano tej okoliczności, co jest sprzeczne z zasadą przekonywania stron do słuszności i zasadności rozstrzygnięcia.