Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Herman, Sędzia WSA Adam Nita (spr.), Protokolant Starszy referent Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2018 r. sprawy ze skargi S. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z [...] r., nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K. (zwany dalej Organem odwoławczym lub Organem II instancji) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w C. (w dalszej części uzasadnienia określanego także mianem Organu I instancji) z [...] r., nr [...]. Wspomniane, nieostateczne orzeczenie w sprawie podatkowej zapadło po wznowieniu postępowania podatkowego, dokonanego na wniosek S. G. (zwanego dalej Stroną, Podatnikiem lub Skarżącym). W konsekwencji uruchomienia tego nadzwyczajnego trybu wzruszania decyzji ostatecznych odmówiono jednak uchylenia ostatecznej decyzji z [...] r., wydanej przez Organ I instancji, nr [...]. Z kolei, na mocy tego orzeczenia ostatecznego określono Podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za grudzień 2010 r., w kwocie 29.812 zł.
Decyzja Organu odwoławczego zapadła w następującym stanie faktycznym.
Jak już wcześniej wspomniano, na mocy decyzji Organu I instancji (Naczelnika Urzędu Skarbowego) określono Podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za grudzień 2010 r. Stało się tak, ponieważ organ podatkowy zakwestionował odliczenie naliczonego podatku od towarów i usług związanego z usługą windykacyjną, świadczoną na rzecz Strony przez "A" Sp. z o.o. (faktura VAT nr 1 z 31 grudnia 2010 r., umowa z "A" Sp. z o.o. została zawarta 2 stycznia 2006 r.). Jej przedmiotem miało być odzyskanie od J. W. kwoty 1.043.000 zł. Wynikał a ona z wyroku Sądu Okręgowego w C. z [...] r., sygn. akt [...]) Jak wyjaśniał Skarżący w postępowaniu w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego, w 2001 lub w 2002 r. podpisał on z J. W. umowę, na mocy której jego kontrahent zobowiązał się pozyskać środki finansowe na budowę tlenowni dla projektów pod nazwą "B". W zamian, zgodnie z umową, Podatnik wypłacił J. W. środki finansowe. Zobowiązanie J. W. wynikające z umowy było zaś wzmocnione dołączonym, wystawionym przez niego wekslem.
Należy przy tym zauważyć, że zgodnie z § 3 ust. 1 umowy zawartej z "A" Sp. z o.o. 2 stycznia 2006 r., w przypadku skutecznej windykacji wynagrodzenie dla zleceniobiorcy ("A" Sp. z o.o.) miało wynosić 35 % wartości wierzytelności i być powiększone o należny podatek od towarów i usług. W każdym zaś przypadku (czyli, zarówno wtedy, gdy windykacja okaże się skuteczna, jak i w razie jej niepowodzenia) "A" Sp. z o.o. było władne obciążyć zleceniodawcę (czyli Stronę) kosztami windykacji w wysokości 2% wartości umowy rocznie (por. § 3 ust. 3 umowy zawartej z "A" Sp. z o.o.).
Poddanie w wątpliwość odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług wskazanego w fakturze wystawionej przez "A" Sp. z o.o. i - w konsekwencji - wydanie w stosunku do Skarżącego deklaratoryjnej decyzji podatkowej za grudzień 2010 r. uzasadnione było brakiem związku usługi windykacyjnej z opodatkowaną działalnością gospodarczą Podatnika (ZPU "C" S.G.). W przekonaniu Naczelnika Urzędu Skarbowego, czynności windykacyjne w żaden sposób nie przyczyniły się do - jak to ujęto - zwiększenia lub umocnienia sprzedaży opodatkowanej (brak jest nawet pośredniego związku pomiędzy wspomnianymi świadczeniami, a działalnością opodatkowaną Podatnika). Jak wyartykułował Organ I instancji, Podatnik nie posiada żadnej dokumentacji na potwierdzenie współpracy z J. W., nie pamięta kwoty należności głównej, którą wypłacił J. W. i nie ma żadnych dokumentów, których potwierdzeniem jest wystawiony weksel na kwotę 1.043.000 zł.