Jeśli uchybienie terminu procesowego nastąpiło z powodu choroby to uprawdopodobnienie, o jakim mowa w art. 162 § 1 z dnia ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) następuje zawsze wtedy kiedy zainteresowany, który skorzystał z ambulatoryjnego świadczenia zdrowotnego do podania o przywrócenie terminu dołączy medyczny dokument indywidualny zewnętrzny będący zaświadczeniem (orzeczeniem, opinią lekarską), o jakim mowa w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. Nr 252, poz. 1697), z którego wynika, że pacjent nawet w ostatnim dniu terminu nie mógł dokonać czynności procesowej osobiście z powodu jego chorobowego stanu klinicznego będącego rozstrojem zdrowia powodującym zakłócenie prawidłowego funkcjonowania organizmu. Przepis art. 13 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i rzeczniku Praw Pacjenta (tekst jednolity Dz. U. 2012.159) oraz przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tekst jednolity Dz. U. z 2002 r., Nr 101, poz. 926 ze zm.) sprzeciwiają się temu, aby w zaświadczeniu (orzeczeniu, opinii lekarskiej), które lekarz wydaje po udzieleniu ambulatoryjnego świadczenia zdrowotnego miał wpisywać w tym dokumencie urzędowym numer statystyczny choroby zgodny z Międzynarodową Statystyczną Klasyfikacją Chorób i Problemów Zawodowych objęty tajemnicą lekarską, chyba, że pacjent wyrazi na to zgodę w trybie art. 14 ust. 2 pkt 3 ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku Praw Pacjenta w związku z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie danych osobowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Mirosław Kupiec, Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Protokolant St. sekr. sąd. Beata Kujawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2012 r. przy udziale - sprawy ze skargi M. M. (M.) na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług (kwestii przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji) 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę 50 zł (słownie: pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżonym tutaj postanowieniem z [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z [...] r. nr [...] określającej M. M. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za sierpień 2005 r., powołując się na art. 162 i art. 163 § 2 w związku z art. 13 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.).
Dyrektor Izby Skarbowej w K. w uzasadnieniu tego postanowienia przedstawił następujący stan sprawy oraz argumentację prawną:
Decyzja określająca wysokość zobowiązania podatkowego za sierpień 2005 r. (a także inne decyzje za poszczególne miesiące od [...] r. do [...] r.) została wysłana na adres zamieszkania podatnika i doręczona dorosłemu domownikowi - żonie M. M., K. M. [...] r. Przewidziany ustawowo czternastodniowy termin do złożenia odwołania upłynął zatem [...] r., ponieważ [...] r. był dniem ustawowo wolnym od pracy. Odwołanie (datowane na dzień [...] r.) zostało nadane w urzędzie pocztowym [...]r., a więc z uchybieniem terminu do jego wniesienia. Wraz z odwołaniem M. M. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. W uzasadnieniu tego wniosku podatnik wyjaśnił, że w dniach od [...] do [...] r. był obłożnie chory, co wynika z dołączonego do wniosku zaświadczenia lekarskiego. Nie mógł również skorzystać z pomocy dorosłych domowników, którzy w tym czasie przebywali za granicą. Nie miał również możliwości wyręczenia się inną osobą, ponieważ w czasie choroby pozostawał w łóżku.
Dyrektor Izby Skarbowej w K. powołując się na art. 162 ustawy Ordynacja podatkowa oraz orzecznictwo sądowe stwierdził, że M. M. nie uprawdopodobnił w stopniu graniczącym z pewnością, iż uchybienie terminu do wniesienia odwołania było od niego w pewnej mierze niezależne oraz, że nie mógł złożyć odwołania przy zachowaniu choćby najmniejszej staranności działania, jakiej oczekiwać należy od osoby właściwie dbającej o własne interesy. Następnie wyraził pogląd, iż sam fakt choroby, nawet poświadczony zaświadczeniem lekarskim nie jest wystarczający dla uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu. Złożenie zaświadczenia lekarskiego nie oznacza jeszcze, że doszło do uprawdopodobnienia istnienia omawianej przesłanki. Koniecznym jest ponadto uwiarygodnienie przez stronę jej niemożności działania mimo dołożenia staranności w przezwyciężaniu takiej przeszkody. W przypadku choroby trzeba zatem wykazać, że rodzaj choroby uniemożliwiał dokonanie czynności oraz, że nie istniała możliwość skorzystania z pomocy domowników lub innych osób w jej dokonaniu. Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w K. stwierdził, że M. M. nie wykazał, w jaki sposób choroba uniemożliwiła mu dotrzymanie terminu, jak również nie wyjaśnił w jakim miejscu przebywał (w domu, czy w szpitalu), czy mógł skorzystać z pomocy innych domowników. Twierdzenia strony są zbyt ogólnikowe oraz w pewnym zakresie mało wiarygodne, wyjaśnił dalej organ podatkowy. Następnie Dyrektor Izby Skarbowej w K. analizując sytuację rodzinną strony wyraził swoją opinię, co do obowiązku opieki nad chorym przez rodzinę, a także w zakresie możliwości skorzystania z pomocy innych osób w dokonaniu czynności. Ostatecznie stwierdził, że skoro podatnik z własnej woli nie skorzystał z możliwości posłużenia się inną osobą, to uchybienie terminu nastąpiło z jego winy. Na końcu Dyrektor izby Skarbowej w K. powołując się na art. 162 ustawy Ordynacja podatkowa wyraził pogląd, że na stronie spoczywa ciężar wykazania w stopniu graniczącym z pewnością, że zaistniała przeszkoda faktyczna, która wykluczała możliwość terminowego dokonania czynności procesowej.