Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Asesor WSA Katarzyna Golat, Protokolant St. sekr. sąd. Joanna Spadek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2008 r. przy udziale - sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie innych koncesji i zezwoleń (transportu oraz zbierania odpadów innych niż niebezpieczne) oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...]r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy swoją własną decyzję z dnia [...]r. stwierdzającą nieważność decyzji Starosty Powiatu W. z dnia [...] r. Ne [...] zezwalającą spółce z ograniczoną odpowiedzialnością "A" z siedziba w R. na transport na terenie całego kraju oraz na zbieranie wymienionych w załączniku do decyzji odpadów inne niż niebezpieczne oraz określającej sposób postępowania ze zbieranymi i tymczasowo magazynowanymi odpadami oraz zasady dotyczące transportu odpadów.
W podstawie prawnej decyzji powołano art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.), natomiast w uzasadnieniu ustalono, iż Starosta Powiatu W. decyzja z dnia [...] r. zezwolił Spółce "A" na zbieranie i tymczasowe magazynowanie odpadów określonych w załączniku do decyzji, innych niż niebezpieczne oraz na transport na terenie całego kraju. Nadto określił sposób postępowania ze zbieranymi, tymczasowo magazynowanymi odpadami oraz zasady dotyczące ich transportu. Ta decyzja, na skutek wniosku Spółki została zmieniona decyzją Starosty Powiatu W. z [...] r. w części dotyczącej katalogu zbieranych odpadów.
W dniu [...]r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. wpłynął wniosek [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty Powiatu W. udzielającej Spółce zezwolenia na transport i tymczasowe składowanie odpadów, jako wydanej bez uprzedniego uzyskania przez Spółkę pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania zabudowanej nieruchomości, na terenie której miano składować odpady, a więc wydanej z rażącym naruszeniem prawa. Obowiązek uzyskania takiego pozwolenia wynikał z art. 28 ust. 10 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. o odpadach (Dz.U. nr 62, poz. 628 ze zm.).
Rozpatrując sprawę stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji oraz tak sformułowany zarzut Kolegium decyzją z dnia [...]r. stwierdziło nieważność decyzji Starosty Powiatu W. z dnia [...]r. nr [...]. Uzasadniając takie rozstrzygnięcie zauważyło, iż instytucja stwierdzania nieważności służy eliminowaniu z obrotu prawnego decyzji administracyjnych obarczonych wadami enumeratywnie wymienionymi w art. 156 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Podkreśliło, iż stwierdzając nieważność decyzji organ rozpatrujący taką sprawę nie rozstrzyga o innych kwestiach dotyczących istoty sprawy. Ocenia kwestionowaną decyzję według stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania, a na tę ocenę nie może mieć wpływu ani późniejsza zmiana stanu prawnego, ani tym bardziej zmiana interpretacji prawa.
Odnosząc te ogólne uwagi do meritum sprawy stwierdziło, że w myśl art. 1 ustawy o odpadach prowadzenie działalności w zakresie zbierania odpadów wymaga co do zasady uzyskania zezwolenia ( wyjątki zawarte w art. 31 ust. 1, art. 32 ust. 1 oraz art. 33 ust. 1a i 4 nie miały znaczenia dla rozpatrywanej sprawy). Tryb ubiegania się o to zezwolenia został uregulowany w art. 28 ustawy o odpadach, a jednym z zawartych w tym artykule warunków było uzależnienie wydania decyzji zezwalającej na magazynowanie odpadów od uprzedniego uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu lub po zakończeniu postępowania w sprawie zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części. Takie postępowanie zostało uregulowane w art. 55 i 71 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( tekst jednolity Dz. U. z 2006r. nr 156 poz. 1118 ze zm. ). W szczególności z art. 71 ust. 2 tej ustawy wynikało, iż podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń jest zmianą sposobu użytkowania wymagająca jego zgłoszenia organom. Kolegium podkreśliło, iż działalność w zakresie zbierania odpadów jest działalnością odmienna od wcześniej prowadzonej w obiektach budowlanych po zlikwidowanej cegielni i przy jej prowadzeniu muszą być spełnione inne wymogi w zakresie wymogów pożarowych, bezpieczeństwa pracy warunków zdrowotnych, higieniczno - sanitarnych i ochrony środowiska. Jest to tym bardziej istotne, w ocenie Kolegium, iż w świetle § 3 ust. 1 pkt 74 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko punkty do zbierania odpadów, jako przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko mogą wymagać sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz.U. nr 257, poz. 2573 ze zm.). Tymczasem Starosta Powiatu W. rozpoznając wniosek spółki "A" nie wziął pod uwagę zapisu art. 28 ust. 10 ustawy o odpadach, a sama Spółka nie dokonała odpowiedniego zgłoszenia zmiany sposobu użytkowaniu obiektów budowlanych po zlikwidowanej cegielni.