Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jużków (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik Sędzia WSA Marzanna Sałuda po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi ,,A’’ Sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji o odmowie zwrotu podatku akcyzowego oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach uchylił w całości decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w K. z [...] r. nr [...] odmawiającą A Sp. z o.o. (dalej określanej jako spółka lub skarżąca) stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za styczeń 2008 r. w wysokości [...] zł i za wskazany wyżej miesiąc stwierdził nadpłatę w kwocie [...]zł, natomiast w pozostałej części odmówił jej stwierdzenia.
Rozstrzygnięcie zapadło w poniższym stanie faktycznym i prawnym.
Wnioskiem z 22 września 2008 r. A SA (zgodnie z danymi zawartymi w Krajowym Rejestrze Sądowym poprzednik prawny skarżącej, w skrócie [...]), wystąpiła do Naczelnika Urzędu Celnego w K. o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym za styczeń 2008 r. składając korektę deklaracji AKC-3 oraz AKC-3/H. Wyjaśniła, że zadeklarowała i zapłaciła podatek akcyzowy obliczony niezgodnie z przepisami prawa wspólnotowego czyli dyrektywą Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L.2003.283.51 ze zm. - dalej określanej skrótem: dyrektywa energetyczna). Regulacje w niej zawarte przesunęły ciężar opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej z poziomu producenta na poziom dystrybutora/redystrybutora, co oznacza, że rozwiązanie przyjęte w ustawie z 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2004 r., nr 29, poz. 257 ze zm. - dalej jako upa) nakładające obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym na producenta było niezgodne z prawem unijnym, którego stosowanie Polska gwarantowała podpisując umowę akcesyjną od [...] r.
Decyzją z [...] r. nr [...] odmówiono spółce stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym. Organ uznał bowiem, że skarżąca sprzedawała energię elektryczną, której była producentem z wliczonym w cenę sprzedaży zapłaconym podatkiem akcyzowym. Tak więc zwrot tego podatku spółce prowadziłby do jej bezpodstawnego wzbogacenia, gdyż to nie ona ostatecznie poniosła ciężar jego zapłaty.
Rozstrzygnięcie to w wyniku złożonego odwołania Dyrektor Izby Celnej decyzją z [...]r. nr [...]uchylił. W jego ocenie sprawa wymagała przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego mającego na celu ustalenie, czy faktycznie doszło do przerzucenia ciężaru akcyzy przez producenta energii na jej nabywcę. Jednocześnie organ odwoławczy zauważył, że w stanie prawnym mającym w sprawie zastosowanie prawo krajowe pozostaje w sprzeczności z prawem unijnym w zakresie opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej podatkiem akcyzowy. Polska nie implementowała bowiem w deklarowanym terminie, do 1 stycznia 2006 r. art. 21 ust. 5 akapit pierwszy dyrektywy energetycznej, co przesądził wyrok TSUE z 12 lutego 2009 r. w sprawie C-475/07.