Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach w przedmiocie odpowiedzialności solidarnej członka zarządu za niewykonane zobowiązanie z tytułu kary pieniężnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz, Asesor WSA Piotr Pyszny, Protokolant Specjalista Agnieszka Górecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2022 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 15 lutego 2022 r. nr 2401-IEW3.4126.4.2021.12 w przedmiocie odpowiedzialności solidarnej członka zarządu za niewykonane zobowiązanie z tytułu kary pieniężnej oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z 15 lutego 2022 r. o numerze 2401-IEW3.4126.4.2021.12 Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w B. z 15 czerwca 2021 r., znak [...], którą orzeczono: solidarną odpowiedzialność podatkową Pana A. S. pełniącego obowiązki Prezesa Zarządu Q Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B., ul. [...], ponoszoną z ww. Spółką za zaległość tej Spółki z tytułu niewykonanego zobowiązania w przedmiocie kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach bez wymaganej koncesji na kasyno gry, wymierzonej decyzją Naczelnika [...] Urzędu Celno - Skarbowego w K. z 20 grudnia 2018 r. znak [...] w kwocie [...] zł, wraz z należnymi odsetkami za zwłokę wyliczonymi na dzień wydania zaskarżonej decyzji w wysokości [...]zł,

Jako podstawę prawną tej decyzji organ wskazał: art. 233 § 1 pkt 1, art. 107 § 1 i § 2 pkt 2, art. 108 § 1, § 2 pkt 1, art. 116 § 1, § 2 i § 4 oraz art. 13 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. w Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) w związku z art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tj. Dz.U. z 2020 poz. 2094).

Przedstawiając stan faktyczny sprawy organ stwierdził, że decyzją z 20 grudnia 2018 r., znak [...], Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w K. wymierzył Spółce Q Sp. z o.o. z siedzibą w B. karę pieniężną w wysokości [...] zł za urządzanie gier na automatach bez wymaganej koncesji na kasyno. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z 15 listopada 2019 r. znak [...], doręczoną Spółce 19 listopada 2019 r.

Spółka nie zapłaciła tej kary, dlatego Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w B., powołując się na przepis art. 91 ustawy o grach hazardowych wszczął postępowanie w trybie przepisów Ordynacji podatkowej w sprawie przeniesienia odpowiedzialności za zaległości Spółki z tytułu nieuiszczonej kary wraz z odsetkami na Prezesa Zarządu Spółki - A. S., ze wskazaniem, że termin płatności kary upływał w czasie pełnienia przez niego obowiązków członka zarządu (art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej). Organ ustalił, że termin płatności kary upłynął z dniem 26 listopada 2019 r., a poczynając od 19 maja 2017 r. skarżący został powołany uchwałą zgromadzenia wspólników Spółki Q w skład jednoosobowego zarządu jako jej prezes, co znalazło odzwierciedlenie w postanowieniu z 30 maja 2017 r. Sądu Rejonowego w B. VIII Wydziału Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego o ujawnienie A. S. w Krajowym Rejestrze Sądowym jako prezesa zarządu Spółki.

Następnie organ wskazał na bezskuteczność egzekucji w rozumieniu art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej skierowanej do majątku Spółki. Wyjaśnił, że było prowadzone postępowanie egzekucyjne na podstawie 14 tytułów wykonawczych obejmujących zaległości w kwocie [...]zł plus odsetki i koszty egzekucyjne. Postanowieniem z 29 września 2020r. znak [...] Naczelnik Drugiego [...] Urzędu Skarbowego w B. umorzył to postępowanie i jest to postanowienie ostateczne. Uzyskane informacje oraz wywiad przeprowadzony przez poborcę skarbowego w terenie potwierdziły bezskuteczność działań egzekucyjnych. Okazało się, że zobowiązany nie posiada środków umożliwiających wyegzekwowanie dochodzonych zaległości oraz, że stan ten ma charakter definitywny, nie ma podstaw do uznania, że w przyszłości środki takie zostaną przez Spółkę zgromadzone. Z tych względów organ, kierując się ekonomiką postępowań oraz celowością dalszej egzekucji, uznał, że kontynuowanie postępowania egzekucyjnego do wszystkich zaległości nie znajduje uzasadnienia, ponieważ w prowadzonych już postępowaniach egzekucyjnych nie doszło do przymusowego zaspokojenia wierzyciela i ustalono, że Spółka nie posiada majątku przewyższającego wydatki egzekucyjne.

Strona 1/4