Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik (spr.), Sędzia WSA Małgorzata Herman, Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi Z. W. K. (K.) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia [...] r., nr [...]; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z [...]r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. (dalej jako: Kolegium lub SKO), po rozpatrzeniu wniosku Z. K. (dalej jako: Wnioskodawca, Strona, Skarżący) o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymało w mocy swoje pierwszoinstancyjne rozstrzygnięcie z [...]r. nr [...], którym odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji wydanej przez Burmistrza Miasta i Gminy Z., tj. Zezwolenia Nr [...]z [...]r. na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej do 18% zawartości alkoholu, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, udzielonego na wniosek W. F., w lokalu: A w Z., na czas oznaczony od 1 września 2017 r. do 31 sierpnia 2022 r.
Decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W dniu [...] r. do SKO wpłynął wniosek Strony o stwierdzenie nieważności decyzji wydanych w sprawie udzielenia zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych udzielonych W. F. w lokalu: A w Z., w okresie od 1 września 2017 r. do 31 sierpnia 2022, jako wydanych z rażącym naruszeniem prawa, tj. z art. 18 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 487 ze zm.; dalej jako: u.w.t.) w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.; dalej kpa).
W uzasadnieniu wniosku Strona podała, iż że sklep zlokalizowany jest w budynku wielorodzinnym, a w dniu wydania zezwoleń Wnioskodawca pozostawał wyłącznym właścicielem lokalu nr 2 w tym budynku oraz współwłaścicielem - wraz z W. F. i E. F. - lokalu nr 1 w tym budynku, który faktycznie obejmował parter i piętro budynku; W. F. korzystał z części lokalu nr 1 położonej na parterze budynku, w której prowadził sklep, bez zgody Strony i bez umowy co do podziału nieruchomości do korzystania przez współwłaścicieli. Wnioskodawca podniósł, że zgodnie z art. 18 ust. 6 pkt 3 u.w.t. wydanie zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych wymagało zgody właściciela, zarządcy lub administratora budynku, a Strona jako współwłaściciel nieruchomości a obecnie właściciel pozostałych lokali położonych w tym budynku, nigdy nie wyrażał zgody na sprzedaż napojów alkoholowych na potrzeby sklepu A, W. F. nigdy też nie zwracał się do Wnioskodawcy o wydanie takiej zgody.
W siedzibie Kolegium W. F. wyjaśnił do protokołu, że przedmiotowy lokal, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, stanowi jego odrębną własność i jest wyodrębnionym, działającym samodzielnie lokalem użytkowym. Na dowód powyższego przedstawił postanowienie Sądu Rejonowego w M. - Wydział Cywilny sygn. akt [...] z dnia [...] r. o dział spadku i zniesienie współwłasności wraz z uzasadnieniem. Wyjaśnił, że działalność gospodarcza w ww. sklepie prowadzona jest od 2001 r., sklep ten został zakupiony w 2005 r. od ciotki jego żony J.P. z domu K. - siostry Wnioskodawcy. Powyższy lokal użytkowy zaopatrzony jest w odrębne media i posiada osobne wejście od ul. [...]. Natomiast do lokalu Wnioskodawcy wchodzi się od ul. [...]. Nadto W. F. podniósł, że przedmiotowy budynek nie jest budynkiem wielorodzinnym, gdyż znajdują się w nim tylko dwa odrębne lokale o różnym przeznaczeniu, tj. przedmiotowy sklep stanowiący lokal użytkowy, w którym prowadzi działalność gospodarczą oraz lokal mieszkalny, w którym zamieszkuje Strona. Nadto W. F. przedstawił: