Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek (spr.), Sędziowie NSA Anna Apollo,, Asesor WSA Mirosław Kupiec, Protokolant st. sek. sąd. Ewa Olender, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2005 przy udziale - sprawy ze skargi T. W. na decyzje Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej. oddala skargę.
Decyzją z [...] r. nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w C. orzekł, iż nie stwierdził u T. W. choroby zawodowej - obustronnego, trwałego ubytku słuchu typu ślimakowego spowodowanego hałasem - wymienionej w pozycji 21 wykazu chorób zawodowych, określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznania i stwierdzenia chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz.1115). W podstawie prawnej swej decyzji powołał jednocześnie art.104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art.5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz.575 ze zmianami). W jej uzasadnieniu napisał, że z orzeczeń lekarskich wystawionych przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy - Poradnię Chorób Zawodowych w S. oraz Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. wynika, że nie rozpoznano u T. W. choroby zawodowej wymienionej w poz. 21 wykazu chorób zawodowych, pomimo tego, iż T. W. pracował w warunkach stwarzających ryzyko powstania takiej choroby. U skarżącego rozpoznano bowiem niedosłuch odbiorczy ucha prawego bez cech lokalizacji ślimakowej oraz niedosłuch ucha lewego, a więc stan narządu słuchu bez cech klinicznych obustronnego trwałego ubytku słuchu typu ślimakowego - co nie upoważniało do stwierdzenia choroby zawodowej narządu słuchu.
W odwołaniu T. W. domagał się ponownego rozpatrzenia sprawy i stwierdzenia u niego choroby zawodowej.
Po rozpoznaniu odwołania, zaskarżoną tu decyzją z [...] r. nr [...], Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K., na podstawie art.138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymał w mocy decyzję I instancji.
W uzasadnieniu decyzji wyjaśnił, że dla stwierdzenia choroby zawodowej niezbędnym jest rozpoznanie u danej osoby przez kompetentną placówkę diagnostyczną jednostki chorobowej ujętej w wykazie chorób zawodowych stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach. W rozpoznawanej sprawie dochodzenie epidemiologiczne wykazało, że w latach 1967 - 1992 T. W. narażony był na działanie hałasu mogącego spowodować uraz akustyczny. Pracownik badany był przez dwie placówki diagnostyczne: Poradnię Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. i w Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S.. Obie placówki wykluczyły istnienie u niego choroby zawodowej narządu słuchu. Stwierdzony bowiem niedosłuch odbiorczy ucha prawego, bez cech lokalizacji ślimakowej oraz niedosłuch mieszany ucha lewego, powstały z udziałem czynników pozazawodowych, nie odpowiadają skutkom biologicznym działania hałasu na narząd słuchu oraz nie spełniają kryteriów dotyczących ślimakowej lokalizacji uszkodzenia słuchu. W efekcie nie upoważniają do zakwalifikowania rozpoznanego schorzenia do pozycji 21 wykazu chorób zawodowych. Wobec powyższego nie można było uwzględnić odwołania i stwierdzić choroby zawodowej u skarżącego. Organ odwoławczy podkreślił także, iż postępowanie w sprawie stwierdzenia choroby zawodowej przeprowadzone zostało zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych oraz, że wyczerpano przewidziany w tych przepisach dwuszczeblowy tryb diagnozowania choroby.