Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Orłowska Sędziowie: Sędzia NSA Marek Gorski (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Wioleta Gładczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2010 r. sprawy ze skarg K. P. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 maja 2010 r. nr [...] nr [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych 1) uchyla zaskarżone decyzje, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego K. P. kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w dniu 20 stycznia 2010 r. wydało trzy decyzje, oznaczone: [...];[...];[...], którymi stwierdzono nieważność zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych poza miejscem sprzedaży, wydanych na wniosek L. Ż. Zezwolenia te dotyczyły sprzedaży napojów alkoholowych w tym samym punkcie przy ul. [...] w Ł.
W podstawie prawnej rozstrzygnięć organ wskazał art. 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych , art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, art. 18 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.
W analogicznych uzasadnieniach organ podał, że o stwierdzenie nieważności przedmiotowych zezwoleń wystąpił K. P., będący właścicielem dwóch wyodrębnionych lokali mieszkalnych w budynku nr [...] przy ul. [...] w Ł. Oświadczył przy tym, że ani on ani jego matka, która zajmuje lokal na parterze, nigdy nie wyrażali zgody na sprzedaż alkoholu w sklepie znajdującym się w tym budynku.
Zdaniem organu w trakcie postępowań o wydanie zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych Burmistrz Miasta nie dokonał ustaleń w zakresie zgody właścicieli budynku na sprzedaż napojów alkoholowych. W świetle art. 18 ust. 6 pkt 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi brak tej zgody, pozwala przyjąć, że zezwolenia zostały wydane z rażącym naruszeniem tego przepisu.
Wnioski o ponowne rozpatrzenie spraw złożył L. Ż. W jego ocenie decyzje naruszały art. 7, art. 10, art. 77 i art. 107 k.p.a. W szczególności pozbawiono go prawa do uczestniczenia w postępowaniu jako strony. Ponadto naruszały art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, gdyż organy założyły, że budynek w którym sprzedawano napoje alkoholowe jest budynkiem wielorodzinnym.
Po rozpatrzeniu wskazanych wniosków Samorządowe Kolegium Odwoławcze wydało trzy decyzje z dnia 13 maja 2010 r., którymi orzekło o uchyleniu w/w decyzji z dnia 20 stycznia 2010 r. i umorzyło postępowania wszczęte z wniosku K. P. w sprawie stwierdzenia nieważności zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych.
W uzasadnieniach Kolegium zaznaczyło, że zgodnie z art. 157 § 2 k.p.a. postępowanie w sprawie nieważności decyzji wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. W jego ocenie K. P. nie posiada interesu prawnego w postępowaniu o stwierdzenie nieważności zezwoleń wydanych dla L. Ż. W szczególności uprawnienia takiego nie daje brak jego zgody na sprzedaż napojów alkoholowych w budynku przy ul. [...] w Ł. Z treści art. 18 ust. 6 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi nie wynika, aby osoba mająca złożyć oświadczenie była przez ten fakt stroną postępowania administracyjnego o wydanie zezwolenia. Ochrona interesu prawnego wyraża się w tym przypadku w obowiązku uzyskania zgody współwłaściciela nieruchomości, co należy odnieść jedynie do cywilnoprawnego zagadnienia dotyczącego zarządu budynkiem i zgody na prowadzenie w nim danego rodzaju działalności gospodarczej. Zatem brak było podstaw do wszczęcia postępowań na wniosek K. P. i dlatego, na podstawie art. 105 k.p.a., należało je umorzyć jako bezprzedmiotowe. Organ dodał, że nie była dopuszczalna zmiana trybu postępowań z wnioskowych na prowadzone z urzędu.