Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Janina Guść, Sędzia WSA Paweł Mierzejewski, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2019 r. sprawy ze skargi Y. E. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 11 lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pomocy w ramach indywidualnego programu integracji uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 7 grudnia 2018 r. nr [...].
Prezydent Miasta decyzją z dnia 7 grudnia 2018 r. na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, dalej w skrócie - "k.p.a.") ) w zw. z art. 2 ust.1, art. 3 ust. 3 i 4, art. 4, art. 7, art. 8 ust.1 pkt 2 i 3, art. 36 pkt 1 lit. g, art.106 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1508 ze zm.), odmówił wnioskodawczyni Y.E. przyznania świadczenia z pomocy społecznej w formie świadczenia pieniężnego dla dziecka M.A. na utrzymanie w ramach realizacji Indywidualnego Programu Integracji.
W uzasadnieniu organ wskazał, że cele założone w Indywidualnym Programie Integracyjnym realizowanym w okresie od 1 czerwca 2017 r. do 31 maja 2018 r., do których należą pomoc w uzyskaniu mieszkania z zasobów miasta oraz nauka języka polskiego przez A.A. zostały spełnione, zaś sytuacja rodziny wnioskodawczyni nie wymaga wdrożenia po raz kolejny programu. Małoletni M.A. urodził się na terenie Polski, w związku z czym będzie mógł się zintegrować naturalnie z polskim społeczeństwem.
W wyniku rozpatrzenia odwołania Y.E. , Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 11 lutego 2019 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 36 pkt 1 lit. g ustawy o pomocy społecznej, utrzymało w całości decyzję Prezydenta Miasta z dnia 7 grudnia 2018 r.
Na wstępie organ odwoławczy podniósł, że w dniu 16 października 2018 r. wnioskodawczyni Y.E. złożyła wniosek o udzielenie pomocy w ramach programu integracyjnego. Następnie organ drugiej instancji na podstawie akt sprawy szczegółowo opisał sytuację wnioskodawczyni. Podniósł m.in. że decyzją z dnia 20 września 2018 r. przyznano na syna I. zasiłek rodzinny w wysokości 124 zł miesięcznie od dnia 1 listopada 2018 r. do 31 października 2019 r. oraz na syna M. w wysokości 95 zł miesięcznie od dnia 1 listopada 2018 r. do dnia 31 października 2019 r. Natomiast decyzją z dnia 20 września 2018 r. przyznano świadczenie wychowawcze na synów po [...] miesięcznie od dnia 1 października 2018 r. do 30 września 2019 r. Ponadto decyzją z dnia 22 czerwca 2018 r. zostało przyznane świadczenie pieniężne na utrzymanie dla rodziny w kwocie [...] miesięcznie od dnia 1 czerwca 2017 r. do 30 listopada 2017 r. oraz świadczenie pieniężne na naukę języka polskiego w kwocie [...] zł miesięcznie od dnia 1 grudnia 2017 r. do 31 maja 2018 r., zostało przyznane także świadczenie socjalne. Zarówno wnioskodawczyni, jak i jej mąż pracują, a rodzina ma ochronę uzupełniającą na terenie RP.
Organ odwoławczy podtrzymał stanowisko organu I instancji wyrażone w zaskarżonej decyzji. Wskazał, że potrzeba i ciężar integracji koncentrować się powinny przede wszystkim wokół osób, które właśnie przybyły na terytorium RP, nie zaś osób, które narodziły się w rodzinie, dla której proces pomocy na integrację ewidentnie uległ zakończeniu. Asymilacja dziecka, które nie ma nawet roku, przebiegnie w polskim społeczeństwie w sposób zupełnie naturalny. Zdaniem organu drugiej instancji, analiza art. 91 ustawy o pomocy społecznej prowadzi do wniosku, że pomoc cudzoziemcowi ma charakter jednorazowy. Celem tej pomocy jest wspieranie procesu integracji osób, które uzyskały status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą oraz ułatwienie w początkowym okresie pobytu w Polsce takim cudzoziemcom, przetrwanie od strony materialnej, zapewnienie pomocy w nauczeniu się języka polskiego, jak i w podjęciu pracy. Ponadto, pomoc opisana w powyższym przepisie nie przysługuje w każdym okresie, gdyż w przepisach ograniczono termin w jakim można złożyć wniosek o przyznanie takiej pomocy, tj. 60 dni od uzyskania statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej a także 12 miesięczny okres, w którym udziela się pomocy dla cudzoziemca. Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że prawo do takiej pomocy może powstać na nowo w związku z urodzeniem kolejnego dziecka. Skoro warunkiem udzielenia cudzoziemcowi pomocy mającej na celu wspieranie jego integracji w społeczeństwie państwa, w którym się znajduje, jest złożenie wniosku o udzielenie tej pomocy w zakreślonym terminie oraz skoro wniosek ten z urzędu obejmuje małoletnie dzieci cudzoziemca oraz jego małżonka, jeżeli uzyskali status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, to brak jest podstaw do udzielenia tej formy pomocy na każde urodzone w Polsce kolejne dziecko cudzoziemca, któremu została już wcześniej (przed narodzinami tego dziecka) udzielona tego typu pomoc.