Cofnięcie zezwolenia uregulowane w ust. 10 art. 18 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi nie służy usuwaniu wad decyzji udzielającej zezwolenia lecz stanowi sankcję za naruszenie określonych zasad sprzedaży alkoholu, które miało miejsce po wydaniu decyzji udzielającej zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla Sędziowie WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz (spr.) WSA Felicja Kajut Protokolant Kinga Czernis po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lipca 2007 r. sprawy ze skarg Prokuratora Rejonowego w B. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 12 lutego 2007 r. nr [...], [...], [...] w przedmiocie cofnięcia zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych oddala skargi.
Prokurator Rejonowy w B. wnioskiem z dnia 18 października 2006 r. wniósł o wszczęcie postępowania administracyjnego w przedmiocie cofnięcia zezwoleń na sprzedaż alkoholu oznaczonych numerami [...], [...], [...] wydanych z dniu 5 grudnia 2006 r. T. P., prowadzącej działalność gospodarczą w postaci sklepu spożywczo-przemysłowego przy ul. [...] w B.
W uzasadnieniu wniosku Prokurator wskazał, że decyzje zezwalające na sprzedaż alkoholu należy uznać za wydane wbrew wyraźnej dyspozycji art. 18 ust. 11 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, gdyż wystąpienie z wnioskiem przez podmiot któremu cofnięto zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych w okresie krótszym niż trzy lata od dnia wydania decyzji cofającej, powinno spotkać się z decyzją o odmowie wydania zezwoleń.
Burmistrz Miasta [...] w dniu 21 grudnia 2006 r. wydał następujące decyzje:
1) nr [...] o odmowie cofnięcia zezwolenia nr [...] z dnia 5.12.2005 r. na sprzedaż napojów alkoholowych do 4,5 % zawartości alkoholu oraz na piwa, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży wydanego dla T. P. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą [...] i zam. w B. przy ul. [...], uprawniającego do sprzedaży napojów alkoholowych w sklepie w B. przy ul. [...];
2) nr [...] o odmowie cofnięcia zezwolenia nr [...] z dnia 5.12.2005 r. na sprzedaż napojów alkoholowych powyżej 4,5 % do 18 % zawartości alkoholu, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży wydanego dla T. P. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą [...] i zam. w B. przy ul. [...], uprawniającego do sprzedaży napojów alkoholowych w sklepie w B. przy ul. [...];
3) nr [...] o odmowie cofnięcia zezwolenia nr [...] z dnia 5.12.2005 r. na sprzedaż napojów alkoholowych powyżej 18 % zawartości alkoholu, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży wydanego dla T. P. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą [...] i zam. w B. przy ul. [...], uprawniającego do sprzedaży napojów alkoholowych w sklepie w B. przy ul. [...];
W podstawie prawnej wskazanych wyżej decyzji organ powołał ar. 18 ust. 10 pkt 1a i art. 18 ust. 11 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tj. Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 ze zm. ) oraz art. 104 k.p.a. Analogiczne było uzasadnienie wskazanych decyzji.
Burmistrz Miasta [...] wskazał, iż Prokurator Rejonowy w B. wnioskiem z dnia 30 czerwca 2005 r. wniósł o cofnięcie zezwoleń na sprzedaż alkoholu wydanych dla T. P. i A. P. "A" spółki cywilnej uprawniających do sprzedaży napojów alkoholowych w sklepie przy ul. [...] w B. w związku ze sprzedażą napojów alkoholowy w postaci piwa osobie nieletniej. Fakt tej sprzedaży został potwierdzony wyrokiem Sądu Rejonowego w B. z dnia 17 marca 2005 r. sygn. akt VK 27/05.
W odpowiedzi na powyższy wniosek organ I instancji cofnął zezwolenie dotyczące sprzedaży napojów alkoholowych o zawartości do 4,5 % alkoholu oraz piwa, a w przypadku dwóch pozostałych pozwoleń dotyczących alkoholu o zwartości od 4,5 % do 18% oraz powyżej 18 % alkoholu odmówił cofnięcia. Rozstrzygnięcia odmawiające cofnięcia zezwoleń zostały podtrzymane przez organ odwoławczy. Prokurator Rejonowy w B. zaskarżył decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który wyrokami z dnia 15 marca 2006 r. (sygn. akt III SA/GD 38/06 i 39/06) uchylił decyzje organu odwoławczego jak również decyzje organu I instancji.