O podatkowych skutkach umów leasingu nie decydują rodzaje leasingu /"finansowy", "operacyjny", "zwrotny", "z góry", "norweski" itp./, lecz wyłącznie treść zawartych umów leasingu, która ma znaczenie decydujące.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółdzielni Pracy Handlowo-Produkcyjnej "S." z L. na decyzję Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 1998 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji -- uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Decyzją z dnia 21 marca 1997 r. Inspektor Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w L. określił Spółdzielni Pracy Handlowo-Produkcyjnej "S." w L. podatek dochodowy od osób prawnych za 1995 r. w kwocie 11.392 zł. Decyzja ta stała się decyzją ostateczną.
Podaniem z dnia 5 listopada 1997 r. Spółdzielnia zwróciła się do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej o stwierdzenie nieważności wskazanej decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa zarzucając, że podjęto ją z rażącym naruszeniem prawa materialnego i procesowego. Zdaniem strony w sprawie naruszono przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993nr 106 poz. 482 ze zm./ albowiem całość okoliczności faktycznych, jakie zaistniały w związku z umową leasingu samochodu ciężarowego "Żuk" A07H nie pozwalały na stwierdzenie przez organ kontroli skarbowej, iż umowa ta spełniała w istocie funkcję umowy sprzedaży na raty, pod warunkiem zawieszającym /po rocznym okresie użytkowania samochodu został on nabyty przez stronę za mniej niż 10 procent wartości początkowej określonej w umowie, możliwość taką przewidziano w umowie, a opłaty uiszczone przez leasingobiorcę w trakcie 1 roku trwania umowy przewyższały faktycznie wartość nowego środka trwałego z daty zawarcia umowy/. We wniosku podniesiono, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. "b" powołanej ustawy, który zdaniem inspektora został przez nią naruszony, miał inną treść w czasie zawierania umowy i inną w roku podatkowym, za jaki wydano decyzję. Inspektor Kontroli Skarbowej kwalifikując umowę leasingu jako umowę sprzedaży winien, zdaniem strony, ocenić całość okoliczności z nią związanych w świetle przepisów obowiązujących w dacie zawarcia umowy, czego nie dokonał, naruszając rażąco fundamentalne zasady postępowania administracyjnego ujęte w art. 7 i art. 8 Kpa. Dokonując subsumcji stanu faktycznego pod hipotezę wskazanej wcześniej normy prawa materialnego posłużono się w istocie analogią, niedopuszczalną przy stosowaniu prawa podatkowego, dowolnie oceniając przy tym dowody.
Przytoczone argumenty nie przekonały Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, który decyzją z dnia 6 kwietnia 1998 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 21 marca 1997 r. wskazując, że rażące naruszenie prawa ma miejsce wówczas, gdy w decyzji przekroczono prawo w sposób ewidentny i oczywisty, a nie gdy błąd dotyczy samej wykładni prawa.
Powołane przez stronę przepisy art. 7 i art. 8 Kpa stanowią tzw. zasady ogólne postępowania administracyjnego i ich naruszenie w sposób rażący może mieć miejsce wówczas, gdy w sposób rażący naruszono inne przepisy procesowe, będące konkretyzacją powyższych zasad ogólnych.