Nawet gdyby istotnie urząd skarbowy pozostawał w zwłoce ze zwrotem nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za okres poprzedni, to brak byłoby podstawy prawnej dla ponownego wykazywania tej nadpłaty w deklaracji.
Nadpłaty nie podlegają nigdy potrąceniu przez podatnika. Ochrona interesów podatnika następuje tutaj poprzez o procentowanie kwoty podlegającej zwrotom od dnia powstania nadpłaty.
Bożena i Tadeusz małżonkowie K. prowadzący działalność gospodarczą wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej w dniu 28.01.1997 r. złożyli deklarację VAT-7 za miesiąc grudzień 1996 r. wykazując kwotę zwrotu podatku na rachunek podatnika.
Postanowieniem z dnia 17.02.1997 r. urząd skarbowy powołując się na art. 166 Kpa zawiesił postępowanie w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług za ten miesiąc.
Od postanowienia tego Strona wniosła zażalenie do Izby Skarbowej, która postanowieniem z dnia 28.08.1998 r. utrzymała w mocy postanowienie o zawieszeniu postępowania.
Strona następnie w dniu 25.02.1997 r. złożyła deklarację VAT-7 za miesiąc styczeń 1997 r. wykazując kwotę 58.070 w polu 29 deklaracji tzn. kwotę, której zwrot objęto postanowieniem z dnia 17.02.1997 r. o zawieszeniu postępowania.
W związku z powyższym urząd skarbowy decyzją z dnia 19.03.1997 r. określił Stronie prawidłowe zobowiązanie podatkowe za miesiąc styczeń 1997 r. w podatku od towarów i usług oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe na podstawie art. 27 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w łącznej kwocie 17.383 zł.
Decyzja ta utrzymana została w mocy zaskarżoną decyzją Izby Skarbowej.
W ocenie organów obu instancji Strona w deklaracji podatkowej VAT-7 za miesiąc styczeń 1997 r. obniżyła podatek należny o podatek naliczony poprzez wykazanie w polu 29 kwoty 58.070,00 do czego nie była uprawniona gdyż, jak wynika ze złożonej deklaracji za poprzedni miesiąc tzn. grudzień 1996 r. w polu 98 wykazała kwotę do zwrotu na rachunek bankowy bez wypełnienia pola 99 tzn. kwota do przeniesienia na następny miesiąc /ta sama kwota podatku naliczonego została więc wykazana w dwóch kolejnych deklaracjach/.
W związku z powyższym Strona w złożonej deklaracji za miesiąc styczeń 1997 r.:
- wykazała kwotę zobowiązania podatkowego niższą od kwoty należnej, co skutkuje określeniem wysokości tego zobowiązania w prawidłowej wysokości oraz ustaleniem dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30 procent kwoty zaniżenia tego zobowiązania,
- wykazała kwotę do zwrotu podatku naliczonego wyższą od kwoty należnej, co skutkuje określeniem tej kwoty w prawidłowej wysokości oraz ustaleniem dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 30 procent kwoty zawyżenia.
Ostateczną decyzję Izby Skarbowej zaskarżyli do Naczelnego Sądu Administracyjnego podatnicy małżonkowie K. zarzucając jej:
- naruszenie art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6, art. 27 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./,
- naruszenie art. 125 par. 1, art. 139 par. 3 i 4, art. 140 par. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
W uzasadnieniu skargi wywiedli, iż:
- w polu 66 deklaracji wykazali VAT należny w wysokości 688,00 i jest to ta sama kwota jaką określił w swojej decyzji Urząd Skarbowy w związku z czym nie można mówić o zaniżeniu podatku należnego, a przepis art. 27 ust. 5 ma zastosowanie tylko w sytuacji wykazania przez podatnika w złożonej deklaracji kwoty zobowiązania podatkowego niższej od należnej,