Podstawą umorzenia postępowania odwoławczego nie może być w szczególności wykonanie decyzji /uiszczenie opłaty skarbowej/ przez pozostałe strony postępowania.
Wykonanie bowiem nieostatecznej decyzji organu I instancji nie jest przesłanką umożliwiającą umorzenie postępowania odwoławczego wszczętego przez stronę o sprzecznych interesach w tej samej sprawie..
uchyla zaskarżoną decyzję w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie opłaty skarbowej.
Władysław B. w wyniku umowy notarialnej z dnia 9 października 1991 r. przeniósł własność nieruchomości znajdujących się we wsi S. na następujących nabywców:
1/ D. i W. N. - o powierzchni 1 006 m2 za 40 mln zł
2/ K. i J. T. - o powierzchni 750 m2 za 30 mln zł
3/ H. i J. W. - o powierzchni 750 m2 za 30 mln zł
4/ H. i G. G. - o powierzchni 750 m2 za 30 mln zł
5/ B. i E. K. - o powierzchni 753 m2 za 30 mln zł.
Urząd Skarbowy w B. stosownie do treści art. 10 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ wezwał strony zawartej umowy do określenia wartości nabytych nieruchomości i podał jednocześnie, że wartość 1 m2 gruntu według jego oceny wynosi 70.000 zł. Nabywcy nieruchomości oświadczyli, że wyrażają zgodę na ustalenie ceny 1 m2 gruntu na 50.000 zł.
Urząd Skarbowy w B. aprobując propozycje nabywców - ustalił wartość wymienionych wyżej nieruchomości przyjmując wartość 1 m2 gruntu na 50.000 zł i pięcioma decyzjami z dnia 14 grudnia 1992 r. wymierzył nabywcom opłatę skarbową według stawki 5 procent przewidzianej rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 lutego 1989 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 9 poz. 52 ze zm./.
W odwołaniu od tych Władysław B. zarzucił, że przyjęta w nich cena 1 m2 gruntu jest znacznie zawyżona i nie odpowiada wartości rynkowej nieruchomości.
Izba Skarbowa w B. decyzją z dnia 17 marca 1993 r. na mocy art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa umorzyła postępowanie odwoławcze. W motywach tego rozstrzygnięcia podano m.in., że rozpatrzenie odwołania stało się bezprzedmiotowe, ponieważ nabywcy wymierzoną opłatę skarbową uiścili.
W skardze do Sądu Władysław B. ponowił zarzuty podane w odwołaniu a ponadto podał, że umorzenie postępowania narusza jego interes, gdyż nabywcy mogą żądać od niego połowy zwiększonej części opłaty skarbowej. Zgodnie bowiem z umową, strony miały uiścić opłatę skarbową po połowie.
W odpowiedzi na skargę strona przeciwna nie znalazła podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji.
Sąd zważył co następuje:
Skarga jest uzasadniona. Odwołanie jest jednym z podstawowych środków prawnych, którego celem jest weryfikacja postępowania pierwszoinstancyjnego i zapadłego w nim rozstrzygnięcia oraz umożliwienie stronom postępowania administracyjnego należytej ochrony prawnej ich interesów. W związku z powyższym odwołanie przysługuje każdemu, kto twierdzi, że decyzja dotyczy jego interesu prawnego lub nakłada na niego obowiązek prawny /art. 28 Kpa/.
Z okoliczności sprawy wynika w sposób oczywisty, że Władysław B., będący stroną postępowania administracyjnego złożył odwołanie od decyzji organu I instancji w sposób i w terminie określonym w art. 29 Kpa. Brak więc jakichkolwiek podstaw do uznania, że postępowanie odwoławcze stało się bezprzedmiotowe. Podstawą umorzenia postępowania odwoławczego w rozpoznawanej sprawie nie może być w szczególności wykonanie decyzji /uiszczenie opłaty skarbowej/ przez pozostałe strony tego postępowania. Wykonanie bowiem nieostatecznej decyzji organu I instancji nie jest przesłanką umożliwiającą umorzenie postępowania odwoławczego wszczętego przez stronę o sprzecznych interesach w tej samej sprawie /por. w tej kwestii wyrok NSA z dnia 15 stycznia 1985 r. II SA 1585/84 - ONSA 1985 Nr 1 poz. 2/.
Wymieniona wyżej wadliwość postępowania odwoławczego, pozbawiająca skarżącego możliwości obrony swych interesów, stanowi naruszenie zasad postępowania administracyjnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy i dlatego na mocy art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa musiała spowodować uchylenie zaskarżonej decyzji.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, rzeczą organu odwoławczego będzie rozpatrzenie odwołania Władysława B. według zasad określonych w art. 127 i następnych Kpa.