Nieważna jest uchwała rady gminy upoważniająca burmistrza miasta do przyznawania ulg w podatku od nieruchomości.
Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz art. 40 ust. 1 i art. 41 ustawy o samorządzie terytorialnym do wprowadzania zwolnień od podatku od nieruchomości w formie uchwał stanowiących prawo miejscowe uprawniona jest tylko rada gminy, a nie burmistrz.
Treść terminów: "zwolnienie" i "ulga" nie jest tożsama w sensie prawnym.
Wojewoda S. rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 11.03.1991 r. stwierdził nieważność par. 3 uchwały Nr XV 11/91 Rady Miejskiej w G. z dnia 20 lutego 1991 r. w sprawie określenia stawek podatku od nieruchomości oraz zwolnień z tego podatku.
W motywach rozstrzygnięcia Wojewoda podał, że w par. 3 uchwały ustalono, iż na uzasadniony wniosek, podmioty prowadzące działalność turystyczną mogą uzyskać ulgę w podatku od nieruchomości do 30 procent pod warunkiem, że uzyskana kwota ulgi w danym roku w całości zostanie przeznaczona na poprawę stanu i rozbudowy bazy turystycznej, a podmioty rozpoczynające działalność turystyczną mogą być zwolnione z podatku od nieruchomości przez okres 1 roku. Uchwała upoważnia Burmistrza Miasta do podejmowania decyzji w tych sprawach po zasięgnięciu opinii Komisji Rady. Zdaniem Wojewody par. 3 uchwały w sposób rażący narusza prawo. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalowych do wprowadzenia innych zwolnień z podatku od nieruchomości niż wymienione w art. 7 ust. 1 ustawy, jest wyłącznie właściwa Rada Miejska. Stawki podatku od nieruchomości jak i zakres zwolnień od tego podatku określają Rady Gmin /Miast/ w myśl art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym. Tym samym ustawa nie przewiduje możliwości przekazywania Burmistrzowi uprawnień do dokonywania zwolnień w formie decyzji administracyjnych. Wprowadzenie zwolnienia od podatku pod warunkiem określającym na jaki cel zostanie wykorzystana kwota uzyskana z tytułu zwolnienia, nie jest właściwe.
Na rozstrzygnięcie Wojewody S. skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożył Burmistrz Miasta G.
Skarżący zarzuca, że rozstrzygnięcie nadzorcze pomija treść art. 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania, który upoważnia Burmistrza do udzielania ulg, odroczeń, umorzeń oraz stosowania zaniechania ustalania i poboru podatków stanowiących dochody gmin. Rada Miejska w G. swoją uchwałą ustaliła jedynie pewne ramowe zasady udzielania ulg co nie pozbawia Burmistrza możliwości indywidualnego rozpatrywania spraw w tym zakresie.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie. Wojewoda wywodzi, że zwolnienia od podatku /a nie ulgi/ uchwala wyłącznie Rada Miejska w formie przepisów powszechnie obowiązujących na terenie miasta i uprawnień tych nie może scedować na rzecz Burmistrza. Natomiast cytowana ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie uprawnia Rady Miejskiej do wprowadzenia ulg w podatkach lokalnych. Treść skargi i używany w niej przemiennie termin "zwolnienie" i "ulga" świadczą, że organy samorządu terytorialnego w G. błędnie utożsamiają te pojęcia. W sensie prawnym terminy te nie są tożsame. Zakres uchwalonych zwolnień winien być określony na tyle czytelnie, aby każda osoba należąca do bliżej nie określonego kręgu podatników rozumiała zakres tego zwolnienia, wynikającego jedynie z Uchwały Rady Miejskiej. Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o dochodach gmin i zasadach ich subwencjonowania upoważnia Burmistrza do udzielania ulg, odroczeń zaniechania ustalenia i poboru podatków stanowiących dochody gmin, z tym, że o ulgach może orzekać tylko wówczas, jeżeli określone przepisy takie ulgi przewidują. Ponieważ w przepisach ustawy o podatkach i opłatach lokalnych instytucja ulgi nie została wprowadzona, Rada Miejska nie może wprowadzać takich ulg, ani upoważnić Burmistrza do orzekania o tych ulgach.