1. Postępowanie egzekucyjne w administracji kończy się przez wykonanie egzekucji - realizację tytułu wykonawczego lub orzeczenia sądowego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności; organ egzekucyjny nie wydaje w tym względzie żadnego rozstrzygnięcia.
2. Umorzenie postępowania na podstawie art. 59 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia I7 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz.161/ może nastąpić jedynie w sytuacji opisanej w art. 34 / 2 tej ustawy, to znaczy w wypadku uznania za uzasadnione zarzutów w toku postępowania egzekucyjnego.
3. Przepis art. 26 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, stanowiący, że zobowiązanie podatkowe wygasa przez zapłacenie, nie ma analogii w art. 59 powyższej ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w Ł. na postanowienie Izby Skarbowej w Ł. z dnia 31 października 1991 r. w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżone postanowienie, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w Ł. kwotę złotych dwadzieścia tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Urząd Skarbowy w Ł. otrzymał z Zakładu Energetycznego w Ł., Rejon Energetyczny P., wniosek o wszczęcie egzekucji należności Zakładu w wysokości 1 434 000 zł wraz z odsetkami za zwłokę od dnia 14 września 1989 r. od Wojewódzkiego Zarządu Inwestycji Rolniczych w Ł. ul. Z. C. nr 10, za nielegalny pobór energii w lipcu 1989 r. Tytuł wykonawczy nosi datę 23 października 1990 r.; wierzyciel dołączył do niego odpis upomnienia /drugiego/.
Dnia 4 marca 1991 r. Urząd Skarbowy dokonał zajęcia rachunku Wojewódzkiego Zarządu Inwestycji Rolniczych w Banku Gospodarki Żywnościowej, Oddział w Ł., do wysokości zobowiązania: 1434 000 zł, powiększonego o odsetki - 517 700 zł i koszty egzekucyjne - 117100 zł, łącznie 2 068 800 zł, zawiadamiając o tym dłużnika w sposób określony w art. 32 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./. Zawiadomienie zostało doręczone 4 marca 1991 r., a 14 marca tego roku wpłynął do Urzędu Skarbowego zarzut z dnia 8 marca 1991 r. w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego, nadany przez Wojewódzki Zarząd Inwestycji Rolniczych w Ł. w Urzędzie Pocztowym Ł. 38 w dniu 11 marca 1991 r., a więc w terminie określonym w art. 31 par. 1 powyższej ustawy.
Zarząd domagał się zaniechania egzekucji, albowiem dochodzenie należności jest przedawnione, a ponadto to nie Zarząd korzystał z prądu, o czym mowa w nakazie egzekucyjnym. Były to zarzuty przewidziane w art. 32 pkt 1 /przedawnienie/ i art. 32 pkt 4 /błąd co do osoby/ ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Pismo to zostało przez Urząd Skarbowy przesłane 18 marca 1991 r. Zakładowi Energetycznemu w Ł., Rejon Energetyczny P., w celu ustosunkowania się.
Pismem z dnia 19 sierpnia 1991 r. Wojewódzki Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych - następca prawny Wojewódzkiego Zarządu Inwestycji Rolniczych - ponaglił Urząd Skarbowy do załatwienia sprawy /rozpatrzenia zarzutów/. Ten pismem z dnia 30 sierpnia poinformował ponaglającego o przekazaniu pierwszego pisma wierzycielowi. Mimo to w dniu 8 marca 1991 r. z rachunku bankowego została pobrana cała egzekwowana suma 2 068 800 zł.
Kolejne pismo Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych z dnia 11 września 1991 r. zarzuca Urzędowi Skarbowemu naruszenie postanowień art. 34 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161/. Wówczas Urząd Skarbowy postanowieniem z dnia 26 września 1991 r. umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone na wniosek Zakładu Energetycznego, ponieważ należność została przekazana organowi egzekucyjnemu przez Bank w dniu 8 marca 1991 r., a zarzuty dłużnika wpłynęły do Urzędu dopiero 14 marca. Wyegzekwowana należność została przekazana wierzycielowi 22 marca i tym samym zobowiązanie wygasło. Jako podstawę prawną umorzenia Urząd Skarbowy wskazał art. 59 par. 1 pkt 2 cytowanej ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r.