1. Instytucja wstrzymania wykonania decyzji określona w art. 173 Kpa ma zastosowanie do decyzji nakładających określone obowiązki, których wykonanie przed ostatecznym rozstrzygnięciem sprawy w postępowaniu odwoławczym mogłoby narazić osobę /której obowiązki te dotyczą/ na niepowetowane szkody.
2. Zapłata przez dłużnika należnych odsetek za zwłokę w czasie toczącego się postępowania międzyinstancyjnego w sprawie o ich umorzenie powoduje wygaśnięcie zobowiązania z tego tytułu /art. 138 par. 1 pkt 3 w związku z art. 105 Kpa/.
Decyzją z dnia 18 stycznia 1990 r. Urząd Skarbowy w O. dokonał wymiaru opłaty skarbowej od umowy zamiany spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu na zabudowaną nieruchomość w wysokości 5 mln zł /250 tys. pobrał notariusz/ i decyzję tę doręczył solidarnie zobowiązanym uczestnikom umowy zamiany A.D.-S. w dniu 21 stycznia 1990 r. i Tadeuszowi K. w dniu 31 stycznia 1990 r. A.D.-S. w dniu 5 lutego 1990 r. wpłacił 2.387.500 zł i wystąpił o rozłożenie pozostałej kwoty na raty, a po uzyskaniu decyzji ratalnej pierwszą ratę wpłacił, po czym zaniechał dalszych spłat. Decyzją z dnia 29 marca 1990 r. na skutek odwołania Tadeusza K. Izba Skarbowa obniżyła opłatę skarbową do kwoty 3.872.900 zł.
W związku z niedotrzymaniem terminu spłaty rat Urząd Skarbowy wysłał upomnienia do obydwu dłużników do zapłaty pozostałej należności wraz z odsetkami.
W dniu 8 sierpnia Tadeusz K. złożył wniosek o umorzenie odsetek z motywacją, że zwłoka w terminowym uiszczeniu należności wystąpiła z winy A.D.-S.
Decyzją z dnia 23 sierpnia 1990 r. Urząd Skarbowy w O. odmówił umorzenia odsetek wskazując, że możliwości płatnicze zobowiązanego pozwalały na ich uiszczenie.
Tadeusz K. w dniu 30 sierpnia 1990 r. uiścił pozostałą część należności wraz z odsetkami i równocześnie wniósł odwołanie do Izby Skarbowej od decyzji Urzędu Skarbowego odmawiającej umorzenia odsetek, w którym zarzucił błędną ocenę jego możliwości płatniczych oraz nieustosunkowanie się przez Urząd Skarbowy do innych argumentów podniesionych we wniosku o umorzenie.
Izba Skarbowa w W. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 w zw. z art. 140 i art. 105 Kpa oraz art. 26 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych umorzyła postępowanie odwoławcze stwierdzając, że wobec uiszczenia należności w dniu 30 sierpnia 1990 r. w dniu tym - zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ - zobowiązanie wygasło wobec czego dalsze postępowanie w tej sprawie stało się bezprzedmiotowe.
W uzasadnieniu decyzji Izba Skarbowa ustosunkowała się też - na marginesie - do pozostałej argumentacji podniesionej we wniosku o umorzenie wyjaśniając kwestie solidarnej odpowiedzialności dłużników za zobowiązania podatkowe.
Na decyzję Izby Skarbowej wniósł skargę Tadeusz K., w której za bezprawne uważa stanowisko, że wobec zapłaty zobowiązanie podatkowe wygasło a postępowanie stało się bezprzedmiotowe. Zapłaty należności dokonał, gdyż zgodnie z art. 173 Kpa wniesienie odwołania nie wstrzymuje obowiązku zapłaty. Wskazuje też, że odsetki powstały na skutek zaniechania spłacania rat przez dłużnika solidarnego, a wezwanie do zapłaty doręczone zostało mu w kilka miesięcy po tym w związku z czym do powstania odsetek przyczynił się Urząd Skarbowy. W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa wniosła o jej oddalenie wyjaśniając m.in. że nie uiszczony w terminie podatek /opłata skarbowa/ stał się zaległością podatkową, od której z mocy prawa pobiera się odsetki. Wysłane do skarżącego upomnienie było czynnością poprzedzającą czynności egzekucyjne, do których nie doszło wobec uiszczenia zaległości.