Zgodnie z art. 249 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ organ podatkowy odmawia stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli żądanie, stało wniesione po upływie roku od jej doręczenia.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Andrzeja G. na decyzją (...) Ministra Finansów w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę.
Andrzej G. w dniu 21.07.1999 r. złożył wniosek do Izby Skarbowej w R. o stwierdzenie, na podstawie art. 247 par. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, nieważności decyzji Urzędu Skarbowego w T. z dnia 27.06.1997 r., określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń, luty i marzec 1997 r. We wniosku szczegółowo opisał nieprawidłowości, których przed podjęciem decyzji dopuścił się Urząd. Podkreślił też w konkluzji, że znajdują one potwierdzenie w orzeczeniu wydanym przez NSA. Sąd ten bowiem wyrokiem z dnia 20 maja 1999 r. SA/Rz 1610/97 oddalił skargę na decyzję Izby Skarbowej w T. z dnia 25.09.1997 r. utrzymującą w mocy w. wym. decyzję Urzędu Skarbowego w T.
Izba Skarbowa w R., po przeprowadzeniu postępowania, w którym wezwała stronę do zapoznania się z zebranym materiałem i uzyskaniu stanowiska strony o podtrzymaniu zarzutów wobec Urzędu Skarbowego w T., na podstawie art. 248 par. 3 Ordynacji podatkowej, odmówiła wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji tego Urzędu. W decyzji z dnia 23.09.1999 r., uzasadniając swoje rozstrzygnięcie wskazała na art. 247 par. 1 Ordynacji podatkowej, który obliguje organy podatkowe, w razie zaistnienia przesłanek wymienionych w tym przepisie, do stwierdzania nieważności decyzji ostatecznych. Taką decyzją nie była zaś decyzja Urzędu Skarbowego, tylko utrzymująca ją w mocy decyzja Izby Skarbowej w T.
W odwołaniu z dnia 28.10.1999 r. podatnik zarzucił wymienionej decyzji Izby Skarbowej w R. naruszenie art. 248 Ordynacji podatkowej i wniósł o jej uchylenie lub zmianę. W uzasadnieniu stwierdził, że we wniosku popełnił oczywisty błąd maszynowy, wpisując zamiast "Izba Skarbowa w T." wyrazy "Urząd Skarbowy w T.". Z tego też względu organem wyższego stopnia w niniejszej sprawie nie mogła być Izba Skarbowa w R., będąca następcą prawnym Izby Skarbowej w T. Izba Skarbowa w R. po stwierdzeniu oczywistej omyłki powinna przekazać wniosek podatnika Ministrowi Finansów. Ponadto podtrzymał wszystkie szczegółowe zarzuty zawarte w swoim wniosku i stwierdził, że dotyczą one decyzji Izby Skarbowej w T.
Minister Finansów decyzją z dnia 5.01.2000 r., na podstawie art. 249 par. 1 i 3 Ordynacji podatkowej, po rozpatrzeniu wniosku Andrzeja G. z dnia 28.10.1999 r. /zawartego w odwołaniu/ w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Izby Skarbowej w T. z dnia 25.09.1997 r., utrzymującej w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w T. z dnia 27.06.1997 r. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności w. wym. decyzji Izby Skarbowej w T. Zgodnie z art. 249 par. 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy odmawia stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli żądanie, tak jak w niniejszej sprawie, zostało wniesione po upływie roku od jej doręczenia. Na decyzję tę strona złożyła odwołanie do Ministra.