Osoba uprawniona z umowy renty mieści się w ogólnym pojęciu strony zawartym w art. 133 i art. 134 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, gdyż działanie organów podatkowych pośrednio dotyczy jej interesów.
Z tego względu wszelkie ustalenia dotyczące jej osoby, sytuacji materialnej i życiowej mają swoją podstawę w ustawie jeżeli ustalenia te zmierzają do oceny celu umowy renty.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojciecha T. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 9 czerwca 2000 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. - oddala skargę.
W zeznaniu podatkowym złożonym za rok 1998 Wojciech T. wykazał dochód w wysokości 58.052,81 zł oraz podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie 9.755,98 zł obliczony od podstawy opodatkowania 42.901 zł, ustalonej po dokonaniu odliczeń w łącznej kwocie 15.751,60 zł, w tym z tytułu: darowizny - 400 zł, składek na ubezpieczenie społeczne - 351,60 zł oraz renty - 15.000 zł.
Przeprowadzona kontrola przez Inspektora Kontroli Skarbowej wykazała, że kwotę 15.000 zł podatnik wypłacił 25 grudnia 1998 r. A. S. babce swojej żony, na podstawie umowy renty zawartej na okres trzech lat, potwierdzonej przez podatnika oświadczeniem w formie aktu notarialnego w dniu 24 marca 1999 r. Uznając odliczenie przez podatnika w zeznaniu podatkowym za 1998 r. kwoty 15.000 zł za niezasadne i sprzeczne z art. 26 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decyzją z dnia 8 marca 2000 r. Inspektor Kontroli Skarbowej określił podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym za rok 1998 w kwocie 57.901 zł, należny podatek w kwocie 14.995,70 zł oraz zaległość podatkową z tego tytułu w wysokości 5.239,70 zł. W ocenie autora decyzji ponieważ okres ustanowionej renty w roku 1998 został określony z góry - na okres trzech lat - nie można uznać, że świadczenie miało charakter trwały, ponadto kontrolowany dokonał wpłaty jednorazowo a forma przyznanej renty miała charakter jednostronnego oświadczenia. Podatnik nie określił celu, podstawy i przyczyny świadczenia pieniężnego. Z tego powodu świadczenie na rzecz A. S. nie było takim, które podlega odliczeniu od dochodu w myśl art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zaskarżoną decyzją z dnia 9 czerwca 2000 r. Izba Skarbowa uchyliła decyzję Inspektora w całości i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia uznając, iż ocena skutków prawnopodatkowych umowy renty, winna być poprzedzona ustaleniem, czy ułożone przez strony warunki umowy odpowiadają formalnie treści stosunku prawnego umowy renty w rozumieniu art. 903-907 Kodeksu cywilnego i czy umowa ta jest ważna w świetle przepisów tego Kodeksu. W uzasadnieniu wskazano, iż umowa renty musi mieć swoją przyczynę.
Izba Skarbowa uznała, że Inspektor Kontroli Skarbowej winien zbadać m.in., czy osoba obdarowana rzeczywiście wymagała udzielonego jej wsparcia, czy świadczenie nazwane rentą nie pokrywało się z ewentualnymi obowiązkami alimentacyjnymi innych osób określonymi w art. 128 i art. 129 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, odpowiednio czy ustanowione świadczenie było wypłacone w wysokości i terminie określonym w umowie i faktycznie służyło celom na jakie zostało przyznane.
Na ostateczną decyzję Izby Skarbowej w W. Wojciech T. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnosząc o jej uchylenie.
Skarżący podniósł zarzuty wprowadzenia:
- pozaustawowych przesłanek interpretacji art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,